Έγραψαν για την ‘απόλυση’ : Τα παιδιά του σχολείου

Παραλείπω τα ονόματα και οτιδήποτε τα ταυτοποιεί

Αγαπητέ κ. Θαλάσση,

Καλησπέρα.

Είμαι ο , της περσινής Κοινότητας του Γυμνασίου.

Σας γράφω αυτό το email, προκειμένου να σας αποχαιρετήσω, καθώς ενημερώθηκα πρόσφατα για τη συνταξιοδότησή σας. Το γεγονός ότι δεν είχα πληροφορηθεί νωρίτερα για αυτήν (εννοώντας πριν τα Χριστούγεννα) με θλίβει όσο δεν φαντάζεστε, καθώς θα προτιμούσα να σας έδινα τις ευχές μου για καλή συνέχεια προσωπικά, και όχι μέσω γραπτού μηνύματος.

Από την πρώτη μέρα που σας είδα -την πρώτη Πρωινή Συγκέντρωση στην οποία παρευρέθηκα πριν από τόσα χρόνια- μου είχατε κάνει τεράστια, εξαιρετική εντύπωση. Ο λόγος σας, συνδυάζοντας πάντα σοβαρό και ταυτόχρονα απλό ύφος, σε συνδυασμό με χιούμορ, είναι ένα από τα πράγματα που θα μείνουν για πάντα μαζί μου από το Γυμνάσιο. Τα ποιήματα, οι ιστορίες, τα νέα για τα οποία μας πληροφορούσατε- δεν θα λησμονήσω τίποτα από αυτά. Το Σχολείο αποχαιρέτησε όχι μόνο έναν πρωτοπόρο και άριστο καθηγητή, αλλά και έναν καταπληκτικό άνθρωπο.

Θα μου λείψουν εκείνα τα διαλείμματα στα οποία «εισβάλλατε» στο γραφείο όσο είμασταν μέσα με τον , την και τη και μιλούσαμε, γελούσαμε και… τρώγαμε όλοι μαζί. Πάνω απ’όλα, όμως, στεναχωριέμαι που δεν θα έχω την ευκαιρία να οφεληθώ, έστω και για μια ακόμη φορά, από τις σοφές σας συμβουλές, τόσο για τη σχολική, όσο και για την καθημερινή ζωη.

Farewell, λοιπόν, όπως λένε και οι Βρετανοί (για τους οποίους μας είχατε πει τόσα), και εύχομαι τα καλύτερα για το μέλλον.

Ελπίζω πως θα σας ξαναδώ κάποια στιγμή.

Με εκτίμηση,

Αγαπητέ κ. Θαλάσση,
Ειμαι ο . Δεν θα μπορούσα και εγώ με τη σειρά μου όπως και όλα τα παιδιά στο σχολείο να μην μάθω τι συνέβη. Δεν εννοώ φυσικά το ψέμα που πάσαρε το σχολείο στους μαθητές του γυμνασίου αλλά για την απόλυση σας. Αρχικά θέλω να γνωρίζετε οτι δεν πρόκειτε να σας ξεχάσω ποτέ. Θα ήθελα να έχω την ευκαιρία να σας αποχεραιτήσω απο κοντά και όχι μέσω mail. Ο λόγος σας κάθε πρωί ακόμα και στις πιο δύσκολες μέρες του χειμώνα μου έδινε κουράγιο και δύναμη να συνεχίσω. Δεν μπορώ να γνωρίζω τι πραγματικά έγινε και γιατί δημιουργήθηκε όλο αυτό. Ότι και να έγινε θέλω να ξέρετε πως εγώ όπως και το υπόλοιπο προεδρείο αλλά και όλο το περσινό Γ5 πιστεύουμε εσάς και κανέναν αλλο. Η ιστορίες σας με έκαναν πάντα να γελάω. Είμαι σίγουρος πως έχετε δίκιο ότι και να έγινε. Μπορεί να μην σας ξέρω πολύ καιρό αλλά γνωρίζω την αγάπη σας προς τα παιδιά και πόσο μάλλον για μας που κάθε μέρα είμασταν στους ίδιους χώρους. Παρά το νεαρό της ηλικίας μας ξέρουμε πολύ καλά και κυρίως εγώ τι συμβαίνει στο σχολείο μας. Το συγκεκριμένο σχολείο στο οποίο εχω μεγαλώσει απο τα 5 μου χρόνια έως και σήμερα ξέρω καλά πως είναι παράξενο και με αυτό εννοώ πως έχει κάποιες συγκεκριμένες και αυστηρές αλλά ίσως και μη σωστές πολλές φορες ιδεολογίες. Εσείς πάντα προσπαθούσατε να μας κάνετε να περνάμε όσο καλύτερα μπορούμε και να μας κάνετε να ξεχνιώμαστε απο την καθημερινή σχολική τρέλα. Τα πράγματα στο σχολείο δεν είναι καθόλου καλά. Μπορεί να είμαι πλέον μαθητής του Λυκείου αλλά μίλησα με πολλούς και το κλίμα ήταν δυσάρεστο. Πολλοί καθηγητές θλιμένοι ήθελαν να πουν στα παιδιά τι συμβαίνει αλλά δεν μπορούσαν. Μακάρι να ήμουν ακόμη στο προεδρείο και θα έκανα τα πάντα για να σας ξαναβλέπαμε στο σχολείο έστω και για μία μέρα. Με το περσινό προεδρείο θα κάνουμε ότι μπορούμε να είστε σίγουρος . Σας ευχαριστώ για όλες τις αξέχαστες εμπειρίες και είμαι σίγουρος οτι θα σας ξαναδώ.
Με αγάπη ,

Αγαπητέ κύριε Θαλάσση,

η απουσία σας από το σχολείο είναι αισθητή και δυσάρεστη. Λυπήθηκα πολύ που έτσι ξαφνικά και απρόσμενα εξαφανιστήκατε απο τις ζωές όλων μας.

Σας γράφω για να σας πληροφορήσω οτι ήδη μας λειπετε και εσείς και το μάθημά σας. Τα μοναδικά αστεία μας μέσα στην τάξη και οι ιστορίες σας είναι αξέχαστες. Για εμένα ξεπεράσατε το χάσμα που συνήθως υπάρχει ανάμεσα στον καθηγητή και τους μαθητές τους. Σας γνώρισα μέσα από όλες τις αφηγήσεις σας (όπως όταν μας είπατε για τον εγγονό σας που έκανε πατ-πατ σε έναν κύριο ή που φύγατε από το ξενοδοχείο σας για να δείτε την ανατολή στους Δελφούς και για όλους τους καθηγητές και φίλους σας) και σας ευχαριστώ για αυτό. Μας σεβαστήκατε, μας γνωρίσατε, μας αγαπήσατε και μας γεμίσατε νέες γνώσεις ευχάριστα και διασκεδαστικά. Παίξατε μεγάλο ρόλο στην ζωή μου, αλλαξατε τον τρόπο σκέψης μου και σας είμαι ευγνώμων για αυτό. Επήσης ήθελα να σας πώ ότι θαυμάζω πολύ το πάθος σας όταν μας λέτε ποιήματα που σας αρέσουν. Λυπάμαι για αυτην την αδικία και σας υπόσχομαι ότι θα βάλουμε τα δυνατά μας για να σας δικαιώσουμε!

Έυχομαι να σας ξαναδούμε.

Με εκτίμηση,

Στέλνω αυτό το μήνυμα σε όσα μέλη της Σχολής Μωραΐτη έχω άμεση ηλεκτρονική επικοινωνία.

Παρακαλώ να προωθήσετε το μήνυμα μου και στα υπόλοιπα μέλη του σχολείου. Ο ίδιος θα φέρω αύριο αυτή την επιστολή στην διεύθυνση του σχολείου.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα, πριν από 12 περίπου χρόνια, που οι γονείς μου με φέραν στο νηπιαγωγείο του σχολείου. Παρ’ότι μου κακοφάνηκε αρχικά πως με αφήσαν μόνο μου σε ένα άγνωστο περιβάλλον, μπορώ να πω πως όταν έφυγε ο φόβος και η ντροπή που έχει ενα τετράχρονο όταν γνωρίζει νέο κόσμο ερωτεύτηκα και αγάπησα το σχολείο όσο πολύ λίγα πράγματα στη ζωή μου….. Ανέκαθεν και εντός και εκτός του χώρου του σχολείου έδινα τον καλύτερο μου εαυτό, είτε αυτό λέγεται κοινότητα γυμνασίου-λυκείου, είτε λέγεται ατομικές δραστηριότητες είτε ομαδικές διακρίσεις είτε το οτιδήποτε. Όποτε έφερα στην πλάτη μου το όνομα του σχολείου συμπεριφερόμουν, προσπαθούσα με όλη μου την καρδιά και την αγάπη για το σχολείο. Ακόμα και πρόσφατα που η ζωή με έφερε σε ένα πολύ δύσκολο για μένα μονοπάτι, το σχολείο με σεβάστηκε και μου συμπαραστάθηκε, και δεν μπορώ παρά να είμαι ευγνώμων και περήφανος για αυτήν τη στάση και για αυτό το σχολείο.

Ανέκαθεν πίστευα πως το σχολείο έχει μια διαφορετική, πιο δημοκρατική, πιο ανοιχτόμυαλη προσέγγιση σε πολλά ευαίσθητα ζητήματα, για τα οποία η ελληνική κοινωνιά συχνά φαίνεται να αδιαφορεί. Παρ’όλα αυτά, προ ολίγου μια είδηση που έφτασε στα αυτιά/μάτια μου δεν χαρακτηρίζει σε κανένα βαθμό την δημοκρατική προσέγγιση του σχολείου. Έχει να κάνει με την απόλυση του πρώην γυμνασιάρχη μου, του κυρίου Θαλάσση. Έτυχε να διαβάσω μια επιστολή του κύριου Θαλάσση προς κάποιον γονέα και μπορώ να πω πως έχω σοκαριστεί πολύ πολύ πολύ έντονα. Ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα είχε αυτή η επιστολή σε όλους, ανεξαιρέτως τους φίλους και συμμαθητές μου. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να βρω το τηλέφωνο του κύριου Θαλάσση και να επικοινωνήσω με τον ίδιο προκειμένου να μου επιβεβαιώσει αυτά που διάβασα στην επιστολή…..

Θέλω και εγώ λοιπόν να εκφράσω τις σκέψεις μου στη διοίκηση του σχολείου, σε εσάς.

Δεν έχω λόγο επί των διαφωνιών/διαμαχών της διοίκησης με τον κύριο Θαλάσση. Δεν έχω λόγο επί των αιτημάτων του κυρίου Θαλάσση. Δεν έχω λόγο επί των εργοδοτικών κινήσεων του σχολείου.

Έχω όμως, ως μαθητής του σχολείου και μέλος αυτής της κοινωνίας, λόγο επί των ακολούθων:

Πρώτον υπογραμμίζω με μεγάλη στενοχώρια και απορία τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα αυτής της πράξης. Θεωρώ πως είτε τα αιτήματα και οι λόγοι της διένεξης, και τελικά της διακοπής της συνεργασίας μεταξύ του σχολείου και του Κύριου Θαλάσση, είναι βάσιμα είτε όχι, είτε βρίσκουν σύμφωνο το σχολείο είτε όχι, είναι απαράδεκτο, ενάντια σε κάθε δημοκρατία, σε κάθε ελευθερία του λόγου και της έκφρασης και σε κάθε δικαίωμα του εργαζόμενου, το γεγονός πως ένας εργαζόμενος απολύεται λόγω διαφωνίας του με το σχολείο. Στο σχολείο αυτό που μάθαμε πως η διαφωνία είναι θεμέλιος λίθος κάθε δημοκρατικής κοινωνίας, ένας εργαζόμενος απολύεται λόγω διαφωνίας του με τον εργοδότη του. Είναι θλιβερό από τα μάτια ενός μαθητή το γεγονός πως οι αξίες γύρω από τις οποίες ο ίδιος έχει χτίσει την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του, οι αξίες που πήρε από το σχολείο του δεν τηρούνται στην πράξη από το ίδιο το σχολείο. Αναλογιστείτε πόσο θλιβερό, αποητευτικό εώς εξοργιστικό είναι να βλέπεις αυτόν που σου έμαθε να είσαι τίμιος, δημοκρατικός, να έχεις το θάρρος της γνώμης σου, να φέρεται αντιδημοκρατικά, αναξιοπρεπώς σε κάποιον που είχε το θάρρος της γνώμης του. Ζητώ από το σχολείο να υπερασπιστεί τις πραγματικές αξίες του, τις αξίες που εγώ και όλοι οι μαθητές του σχολείου ανεξαρτήτως της διάρκειας φοίτησης μας στο σχολείο διδαχτήκαμε, τις αξίες για τις οποίες οι καθηγητές επέλεξαν αυτόν τον χώρο εργασίας. Επιπλέον είναι πάνω από βάναυσο, παράνομο και αδικαιολόγητο που ο κύριος Θαλάσσης απολύεται στη μέση της χρονιάς. Ο μόνος λόγος που δικαιολογεί απόλυση καθηγητή, και όπως ο ίδιος είπε, πόσο μάλλον διευθυντή με 30 χρόνια προϋπηρεσίας στο σχολείο, είναι η πονική δίωξη του/της και μάλιστα για σοβαρό ατιμωτικό αδίκημα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ένας άνρθωπος χάνει τη δουλειά του στην οποία ήταν συνεπής επί 30 χρόνια λόγω διαφωνίας με τον εργοδότη.

Θέλω ακόμα να αναφερθώ στην αδικαιολόγητη στάση υποκρισίας που είχε το σχολείο μετά την απόλυση του κύριου Θαλάσση. Πιο αναλυτικά, το σχολείο επέλεξε να ενημερώσει τους γονείς και τους μαθητές αιτιολογώντας την αλλαγή στη διεύθυνση του Γυμνασίου με το ότι ο γυμνασιάρχης του σχολείου Γεώργιος Θαλάσσης συνταξιοδοτήθηκε. Ντρέπομαι για αυτή την δειλή, προκλητική στάση του σχολείου, το οποίο φοβούμενο των αντιδράσεων για την απόλυση του κύριου Θαλάσση, επέλεξε να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλο του και να ανακοινώσει πως ο κύριος Θαλάσσης βγήκε στη σύνταξη.

Τέλος έχω λόγο επί του γεγονότος πως αυτή η πράξη του σχολείου είναι άκρως απάνρθωπη και ενάντια στην εκπαίδευση μέσω στενής σχέσης μαθητή και καθηγητή και αρμόζει σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που όπως είπε ο κύριος Θαλάσσης, ρόλος του καθηγητή είναι “η διεκπαιρέωση της ύλης”. Πιο συγκεκριμένα, το σχολείο δεν επέτρεψε στον κύριο Θαλάσση, δεν έδωσε την ευκαιρία σε έναν καθηγητή επι 30 χρόνια να χαιρετήσει τους μαθητές του, αλλά τον ανάγκασε να φύγει από την καθημερινότητα των μαθητών του χωρίς να μπορέσει να τους απολογηθεί, να τους χαιρετήσει, ευχαριστήσει, ευχηθεί οτιδήποτε. Το σχολείο που υποστηρίζει την ζεστή σχέση μαθητή και καθηγητή και ποντάρει σε αυτή για την δημιουργία ανρθώπων έτοιμων να βγουν και να συμπεριφερθούν όπως αρμόζει στην σημερινή κοινωνία, δεν δίνει την ευκαιρία σε έναν άνθρωπο να χαιρετήσει το χώρο, τους μαθητές, το επάγγελμα που έκανε επι 30 χρόνια. Σήμερα όπως είπα μίλησα με τον κύριο Θαλάσση στο τηλέφωνο. Μου είπε κάτι που μπορεί να φανεί αστείο, και εμένα αστείοο μου φάνηκε αλλά με άγγιξε πολύ, ο κύριος Θαλάσσης θυμόταν τα παπούτσια με έντονο χρώμα που φορόυσα πριν δύο χρόνια όταν ήμουν στο γυμνάσιο. Όσο αστείο και άσχετο αυτό φαίνεται, το ότι θυμόταν κάτι τόσο ασήμαντο για μένα δείχνει πόσο σημαντικός ήμουν για αυτόν και πόσο σημαντικοί ήμασταν όλοι μας. Και αυτόν τον άνρθωπο το σχολείο δεν τον άφησε να αποχαιρετήσει ίσως το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής του.

Ντρέπομαι για την προηγούμενη στάση του σχολείου. Δυστυχώς μια τέτοια πράξη έρχεται σε ρίξη, διαφωνεί και διαψεύδει τους λόγους που είμαι περήφανος για αυτό το σχολείο. Και ένα σχολείο για το οποίο δεν είμαι περήφανος, δεν αξίζει να είναι το σχολείο μου και το σχολείο που φοιτώ, μορφώνομαι και χτίζω το μέλλον μου. Προσωπικά λοιπόν αρνούμαι να φοιτήσω στο σχολείο, αν το σχολείο δεν διορθώσει το λάθος του ή έστω δείξει μια πρόθεση να το διοορθώσει και με κάνει να νιώθω πάλι περήφανος που είμαι μαθητής της Σχολής Μωραΐτη. Καλώ και όλους όσους διαβάζουν αυτήν την επιστολή να με υποστηρίξουν με όποιον τρόπο αυτοί θεωρούν καλύτερο, ενάντια στην αδικία και απανρθωπιά του σχολείου μας. Και ο μοναδικός να είμαι που δεν θα πηγαίνει σχολείο επειδή απολύθηκε ο κύριος Θαλάσσης, εγώ θα είμαι περήφανος που πράττω με αυτόν τον τρόπο σύμφωνα με τις αξίες και τα πιστεύω μου.

Όσο το σχολείο δεν διορθώνει το λάθος του εγώ δεν θα είμαι μέλος του σχολείου.

Ευχαριστώ,

Καλησπέρα σας,

Πρώτα θα ήθελα να σας πω ότι είναι αρκετά δύσκολο για εμένα να γράψω αυτό το μάιλ, όλοι μας ήμαστε στενοχωρημένοι, αναστατωμένοι και συγχυσμενοι με την απόλυση σας και συγκριμενα η ταξη μας το Γ’2 που σας γνώρισε καλύτερα από κάθε άλλο τμήμα της χρονιάς μας, αφού σας είχαμε και ως καθηγητή. Πιστεύω ότι όλα τα τμήματα θα έπρεπε να είχαν την ευκαιρία να σας έχουν και ως καθηγητή στην τάξη εκτός από γυμνασιάρχη, ώστε να έχουν μια ιδέα για το πως πρεπει να γίνεται το αληθινό και κατα την άποψη μου σωστό μάθημα. Εσείς δεν ήσασταν μόνο ένας απλός καθηγητής εσείς δώσατε στο μάθημα μια άλλη διάσταση, με τις ιστορίες σας και την καλή σας διάθεση. Λυπάμαι που δεν θα ολόκληρωσουμε αυτή την σχολική χρόνια μαζί, αλλά χαίρομαι που έστω και για λίγο είχα την ευκαιρία να σας γνωρίσω καλύτερα.

Μακάρι όλα αυτά να ήταν όλα ένα κακόγουστο αστείο και να γυρνουσατε πίσω αλλά δυστυχώς απο’τι φαίνεται δεν είναι…..Το σχολείο δεν θα είναι ίδιο χωρίς εσάς….

Με μεγάλη εκτίμηση, η μαθήτρια σας

Καλησπέρα κύριε Θαλάσση.
Όταν διάβασα το mail δεν το πίστευα. Μου είναι αδύνατο να πιστέψω πως το σχολείο στο οποίο φοιτώ εδώ και 12 χρόνια φέρθηκε έτσι σε έναν άνθρωπο που προσέφερε τόσα πολλά, εδώ και 30 χρόνια.
Απ’όσο ξέρω, είχατε ενημερώσει τους μαθητές σας για την κατάσταση πρωτού σας στείλω το προηγούμενο μήνυμα. Για να σας δώσω μια εικόνα του πώς έχει η κατάσταση, τα νέα έχουν ήδη διαδωθεί, σε Γυμνάσιο και Λύκειο. Απ’ότι έχω ακούσει, θα σταλούν πάμπολλες επιστολές επί του θέματος.
Το πιο απάνθρωπο από όλα, όπως λέτε και εσείς, είναι το ότι -αρχικά τουλάχιστον- τα παιδιά είχαν την εντύπωση ότι τα εγκαταλείψατε. Ωστόσο τώρα τα παιδιά ξέρουν. Άλλα ξέρουν, άλλα έχουν ακούσει και άλλα υποψιάζονται. Και δεν θα σταματήσουν -ούτε η Α, ούτε η Β, ούτε η Γ Γυμνασίου, αλλά ούτε και το Λύκειο, μέχρι να παραδεχτεί το Σχολείο όχι ότι έκανε λάθος (στο κάτω κάτω δεν είναι η θέση μου να ρωτήσω την επιχειρηματολογία που οδήγησαν στην απόλυσή σας, αυτό είναι κάτι το οποίο θα μου αποκαλύψετε εσείς ο ίδιος οπότε και εφόσον το κρίνετε), αλλά στο ότι δεν παρατήσατε τα παιδιά.
Θα ζητήσω (απαιτήσω ίσως είναι καταλληλότερο) -και όχι μόνο εγώ- να σας επιτραπεί να μιλήσετε για μια τελευταία φορά στο θέατρο, προκειμένου να αποχεραιτήσετε τους μαθητές.
Ευχαριστώ πολύ,

Κ. Θαλάσση σας αγαπάμε

Κύριε Θαλάσση καλησπέρα σας
Ονομάζομαι και φέτος φοιτώ στην τρίτη τάξη του γυμνασίου. (Πριν αρχίσω θς ήθελα να σας ενημερώσω πως η ορθογραφία δεν ήταν ποτέ το δυνατό μου σημείο όπως ενδεχομένος θα καταλάβεται). Παρ’ όλου που δεν είχα γνωριστει προσωπικά μαζί σας, οι λόγοι που εκφωνούσατε στις πρωινές συγκεντρώσεις με κέρδισαν αμέσως και με έκανα να εστανθώ κοντά σας, σαν να έισασταν γονιός μου. Καθώς οι ιστορίες που μας αφηγούσασταν, τα ποιήματα που μας απαγγέλατε και οι συμβουλές που μας δύνατε, μας βοήθησαν όλους να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι που θα εξελιχθούμε σε χρήσιμα στην κοινωνία μέλη. Θυμάμε μάλιστα χαρακτιριστικά στην πρώτη πρωινή συγκέντρωση στην πρώτη μου χρονιά στο γυμνάσιο. Μαζί με έναν φίλο μου κρυφογελούσαμε με αυτά που λέγατε καθώς είμασταν ακόμα πολύ ανώριμοι για να κατανοήσουμε την σημασία τους. Πιστεύω οτι και τώρα μετα από τόσο καιρό ακόμα δεν έχουμε καταλάβει όλο το νόημα των λεγομένων σας. Μετά από αυτή την σύντομη αναδρομή στην πρώτη επαφή μαζι σας θα ήθελα να περάσω στο κυρίως θέμα αυτού του μηνύματος. Λαμβάνω γνώση σχετικά με την κατάφορη αδικία όπου έχετε υποστεί, την απόλυσή σας και κάτω από ποιες συνθήκες διεξήχθει στην μέση της σχολικής χρονιάς και το σημαντικότερο: το αντίο που δεν σας επιτράπεικε να πείτε από κοντά σε όλους μας. Ακόμα, διάβασα μερικά απο τα e-mail που στείλατε στους μαθητές σας και ωφείλω να ομολογήσω ότι με συγκίνησαν ιδιαίτερα, ειδικά η τελευταία παράαγραφο στο καθένενα από αυτά. Θα ήθελα να σας ενημερώσω πως η απομακρυνσή σας από τη θέση του διευθυντή έχει θορυβήσει όχι μόνο ολή την μαθητική κοινότητα του Γυμνασίου αλλά και του λυκείου. Σκοπός μας είναι να συντονίσουμε τις προσπάθειές μας για να κερδίσουμε τουλάχιστον μια τελευταία ομιλία σας για να σας αποχαιρετίσουμε και να σας ευχαριστίσουμε. Επιπροσθέτως, έχω μια υπόθεση σχετικά με τα αίτια της απάνθρωπης απολύσεως σας τα οποία το σχολείο συγκαλίπτει πίσω από την λέξη «συνταξιοδώτηση». Πιστεύω πως εφόσον τα ιδιοτικά σχολεία υπάχθηκαν στο Υπουργείο Εργασίας, οι εργοδότες μπορούν να απολύουν καθηγητές ανενόχλητοι ή να μειώνουν τον μισθό τους. Εσείς όμως ως άνθρωπος με αρχές και ιδανικά δεν επιτρέψατε να γίνει κάτι τέτοιο πράγμα το οποίο σας επέτρεπε το αξίωμά σας. Έτσι το σχολείο διέκοψε την συνεργασία του μαζί σας ώστε να προβεί σε τέτοιου είδους αλλαγές.Με ενδιαφέρει να δω κατά πόσο οι ισχυρισμοί μου είναι βάσιμοι και αν όχι θα χαιρόμουν αν ήταν εφικτό να με βοηθήσετε να σχηματίσω σωστή άποψη. Τέλος θα ήθελα να γνωρίζεται πως καθηγητές και μαθητές σας υποστηρίζουμε και είμαστε στο πλευρό σας στις δύσκολες στιγμές που διανοίεται.
Αν δεν έχουμε την ευκαιρία να πούμε από κοντά αυτό το τελευταίο αντίο θα ήθελα να σας εκφράσω από εδώ την ευγνωμοσήνη μου για τα ηθικά δειγάγματα που αποκώμησα από εσάς και την απέραντη εκτίμηση και αγάπη με την οποία θα σκέφτομαι πάντα για σας. Και αν κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσω σε εφήβους όπως εσείς, το όνομά σας θα έχει την τιμιτική του θέση. Πάντα θα λέω για τον κ. Θαλάσση με τον υπέροχο χιούμορ του και τον αγώνα που έκανε υπέρ των δικαιωμάτων όλων μας και την τριανταετή συνησφορά σας στην παιδεία. Η οποία διακόπηκε αντιδημοκρατικά σε αντίθεση με τις αρχές της μέχρι τώρα Σχολής Μωραΐτη για μια διένεξη πάνω σε κάποιο θέμα. Μέσα από τα βάθυ της καρδιάς μου και με τρομερή συγκίνηση σας εκφράζω την απέραντη αγάπη μου για εσάς και σας λέω με απόλυτη ειλικρίνια πως ήσασταν κάτι παραπάνω απο Διευθυντής Γυμνασίου…κάτι πολλύ παραπάνω.
Υμίτερος

Αγαπητέ κύριε Θαλάσση,

Από τη στιγμή που λάβαμε το email το πρωί του Σαββάτου, επιθυμούσα, ή μάλλον ένιωσα την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας. Δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα μου ήταν τόσο δύσκολο να εκφράσω πράγματα που νιώθω, ίσως γιατί αμά απλά τα έγραφα θα ήταν ένας χείμαρρος συναισθημάτων, ίσως λίγο μελοδραματικός εδώ, λίγο παραπάνω κυνικός εκεί. Ύστερα σκέφτηκα, και τι πειράζει; Ας είναι. Ας είναι σαν το υπερωκεάνιον που τραγουδά και πλέχει. Άλλωστε και εσείς ο ίδιος μας εμπνεύσατε, αφού αποτελείτε για μένα το πιο περίτρανο παράδειγμα ανθρώπου που εκφράζει τις απόψεις του ελεύθερα και άφοβα, αποδεσμευμένος και απελευθερωμένος από κοινωνικά πρέπει, τύπους και εξουσίες (οποιαδήποτε επιπέδου).

Εσείς, φέτος, μέσα στην τάξη, με κάνατε να εξερευνήσω νέες προοπτικές, να αποκτήσω νέους ορίζοντες, να καλλιεργήσω και να διευρύνω τη σκέψη μου, να ακούσω αντιλήψεις και θέσεις με τις οποίες διαφορετικά δε θα είχα έρθει σε επαφή. Αυτά ίσως τα ξέρετε ήδη. Ίσως σας τα έχουν γράψει ξανά πολλοί. Αλλά πραγματικά σημαίνουν πολλά για μένα. Στην αρχή, της χρονιάς, όταν πρωτομπήκατε στην τάξη, αποπνέατε αυτήν την επιβλητικότητα ως Γυμνασιάρχης, ως εκείνος στο γραφείο που τον βλέπαμε κάθε Τρίτη και Πέμπτη (μα πόσο ανυπονούσα για αυτήν την Τρότη και Πέμπτη και δεν μποροώ να σας κρύψω πόσο απογοητευόμουν όταν μιλούσατε για απουσίες ή κάτι τέτοιο, κάτι τόσο μικρό και ασήμαντο μπροστά στη συμιακή γιαγιά, και τόσες άλλες ιστορίες, αλλά και τις ομιλίες σας με αφορμή κάποιο θέμα της επικαιρότητας) και που με το που έμπαινε μέςα όλοι σιωπούσαν. Σιγά σιγά γίνατε ο δικός μας κύριος Θαλάσσης, και πλέον σιωπούσαμε για τον απλούστατο λόγο ότι είχαμε καταλάβει πόσο μεγάλο προνόμιο ήταν για εμάς που σας είχαμε μαζί μας. Και δεν είμασταν διατεθειμένοι να χάσουμε ούτε στιγμή. Κάθε ώρα μαθήματος μαζί σας αποτέλεσε για μένα εφαλτήριο έρευνας, καθαρής σκέψης, προσπάθειας για κατανόηση, ερμηνεία. Δε σημαίνει βέβαια ότι πάντα συμφωνούσα ή ταυτιζόμουν, αλλά πάντα θαύμαζα το θάρρος της γνώμης σας, τη δυναμικότητα σας, την αμεσότητα σας. Έβαζα τα δυνατά μου να βρω επιχειρήματα, αρκετά δυνατά για να σας πείσουν, στήνοντας μιας μορφή debate στο μυαλό μου. Προσπαθούσα να ακούσω ανεπηρέαστη τις τοποθετήσεις σας, κάτι που αποδείχθηκε αρκετά δύσκολο, καθώς συχνά οι γύρω δεν συμμερίζονταν παρόμοιες αντιλήψεις. Το ότι παρουσιάσατε αυτήν την άλλη όψη ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Για τα περισσότερα ζητήματα ακόμα αμφιταλαντεύομαι και δεν είστε εκεί να δώσετε τροφή για σκεψή…

Η μοναδικότητα σας ως καθηγητής, ως Δάσκαλος, ξεπερνούσε την πεζή έννοια της απλής ολοκλήρωσης της ύλης και αυτή η μοναδικότητα με οδήγησε τελικά σε μία αναμέτρηση με τον ίδιο μου τον εαυτό. Αναθεώρησα και επαναπροσδιόρισα τις ικανότητες μου (σκληρό, καθόλου εύκολο, μα αποδοτικό), παραδέχτηκα και αποδέχτηκα βασικά κενά και ελλείψεις, σταμάτησα να επαναπαύομαι. Ακούγοντας σας να μιλάτε τόσο ολοκληρωμένα και μεστά, πυροδοτήθηκε μια επιθυμία να αποκτήσω ουσιαστική και πραγματική παιδεία, από αυτήν που εσείς προσπαθήσετε να επικοινωνήσετε. Τα βαθιά συναισθήματα σεβασμού που τρέφω για εσάς (P. Bouet: «Ο σεβασμός είναι ένας πετυχημένος συνδυασμός γλυκήτητας και αυστηρότητας, φόβου και αγάπης») με ώθησε προς δράση και δημιουργία και μέσω αυτών, οδηγήθηκα, οδηγούμαι και ελπίζω να συνεχίσω, σε ηθικούς κανόνες που συμβάλλουν στην απόκτηση αυτοκυριαρχίας και αυτογνωσίας, της πραγματικής δηλαδή ελευθερίας.

Με το που μας είπαν ότι φεύγατε, ακούστηκε ένα «Μα δεν τον είχαμε χορτάσει ακόμα» και καμία άλλη φράση δε θα μπορούσε να με εκφράσει καλύτερα. «Γιατί μας έφυγε;» Πολλά γιατί γεμάτα παράπονο… Και μετά ξεκίνησαν τα περί συνταξιοδότησης που όταν τα ακούγαμε δεν πίστευαμε στα αυτιά μας. Τόσα πολλά να μάθω, τόσα πολλά να ακούσω. Είσαστε διαφορετικός από οποιανδήποτε άλλον άνθρωπο έχω γνωρίσει. Για μένα, αν έπρεπε να αποδώσω με μία λέξη τη γνωριμία μου μαζί σας θα ήταν ενδιαφέρουσα, πάρα πολύ ενδιαφέρουσα, όχι όμορφη ή ωραία. Ταπεινή μα τόσο μεγαλειώδης, για κάποιους περιττή, αλλά τόσο αναγκαία. Σαν την τέχνη. Ήταν και ωραία και όμορφη αλλά αυτά φαντάζουν λίγα, ίσως λίγο πεζά. Αφού μετά από μία ώρα μαθήματος ήμουν κάπως – δεν μπορώ να βρω των ελληνικό όρο (épanouissement = κάτι σαν ολοκλήρωση, που όμως επιτυγχάνεται από τα μικρά πράγματα και δεν ακούγεται πομπώδες – καλύτερη σαν άνθρωπος, ένιωθα καλά με τον εαυτό μου, ένιωθα πως ήμουν ένα σκαλοπατάκι πιο κοντά σε αυτό το κάτι το αόριστο, το απροσδιόριστο που θα ήθελα να γίνω. Και θα ήθελα να είσασταν δίπλα μου σε αυτόν τον δρόμο.

Δυστυχώς, αυτή η συναρπαςτική εμπειρία κράτησε για μονάχα τρεις μήνες, το στίγμα σας βέβαια είχε δοθεί ανεξίτυλα και τα δύο προηγούμενα χρόνια. Όμως, φέτος, οι τέσσερις αυτές ώρες της εβδομάδας αποτελούσαν κάτι το απίστευτο. Σίγουρα δε θα πω ότι απλά περνούσα καλά, ήταν παραπάνω από αυτό. Ήταν αυτοβελτίωση. Συνδεθήκατε με την προσωπική ιστορία του κάθε παιδιού και μιλήσατε στην ψυχή του. Μας κατανοήσατε, μας υποστηρίξατε, μας παρηγορίσατε. «Ο δάσκαλος πρέπει να είναι η απόλυτη αρχή με την ελάχιστη εξουσία» λέει ο Σας Τόμας και εσείς απλά μιλώντας μας καταφέρατε και μας γοητεύσατε, μας κοιτάξατε στα μάτια και αυτός ο ξεχωριστός σας τρόπος εκτιμήθηκε πάρα πολύ και εξίσου πολύ λείπει. Το πάθος σας δεν μπορεί κανείς να σας το πάρει και αυτό είναι, κατά την άποψη μου, το πιο σημαντικό: η λάμψη στα μάτια σας όταν διαβάζετε κάποιο ποιήμα, το πραγματικό σας γέλιο με κάποιο αστείο στην τάξη γιατί βλέπετε στον καθέναν μας πιο καλά ίσως από εμάς τους ίδιους…

Για εμένα, η παρουσία σας στο σχολείο και πόσο μάλλον στην τάξη, είναι αναντικατάστατη, και όλοι θα θέλαμε πολύ να συνεχιστεί. Βγάλατε και ίσως είδατε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Με εσάς, θα ένιωθα πολύ άνετα να μοιραστώ τους στόχους, τα όνειρά μου, τους φόβους μου. Ευχαριστώ πολύ που πιστέψατε σε εμένα.

Με πολύ μεγάλη εκτίμηση,

Αγαπητέ κυριε Θαλάσση,

Ονομάζομαι .Μπορεί να με γνωρίζετε, να με έχετε ακούσει απο άλλους καθηγητές, μπορεί να με ακούτε για πρώτη αλλα δεν θελω να σταθώ σε αυτο.

Καταλαβαίινω πως περνάτε μια πάραπολυ δύκολη περίοδο και δυστιχώς δεν μπορω να σας βοηθήσω παραμόνο λέγοντας σας να κανετε υπομονή και κουράγιο. Δυστιχώς δεν είχα την ευκαιρία να σας γνωρίσω απο κοντα όπως είχαν αλλα παιδιά. Αλλά απο αφηγήσεις τους όμως καταλαβαίνω πέραν απο το πόσο καλός καθηγητής ήσασταν και πόσο καλή και στενή σχέση είχατε με τους μαθητές σας καταλαβαίνω το πόσο καλός άνθρωπος ήσασταν. Όπως με βοηθούσατε με τις ομιλίες σας

όπως με βοηθούσατε και εσείς και τις ομιλίες σας και με ενθαρύνατε έτσι θελω να βοηθήσω και εγω. Την στιγμή αυτη δεν μπορώ να κάνω και πολλά αλλα σας υπόσχομαι πως και με την συνεργασία των υπολλοίπων παιδιών θα προσπαθήσουμε να κάνουμε την θέση σας καλύτερη και θα φροντίσουμε να έχετε την ευκαιρία να αποχερετήσετε τους μαθητές σας!

Κατανοώ πως τωρα περνάτε πάραπολυ δύσκολη περίοδο αλλα θέλω να ξέρετε πως ολοι οι μαθητές σας είμαστε μαζί σας!

Αγαπητέ κύριε Θαλάσση,

Ήταν πολύ δύσκολο για εμάς να αρχίσουμε αυτό το γράμμα λόγω της συναισθηματικής φόρτισης που μας κυριεύει. Θα θέλαμε να ξέρετε ότι είμαστε ακόμα πολύ συγκινημένοι για το mail που στείλατε στους γονείς μας και ιδιαίτερα στενοχωρημένοι για την απόλυσή σας από το σχολείο. Την Παρασκευή 9 Ιανουαρίου περιμέναμε με ανυπομονησία την ώρα για να ακούσουμε μια από τις ευχάριστες ιστορίες σας. Πιστεύαμε οτι έτσι θα άρχιζε το 2015 με γέλια και χαρές. Όταν όμως ήρθε αυτή η ώρα μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη και μας ανακοινώθηκε οτι δεν θα είστε πλέον μαζί μας λόγω ¨πρόωρης συνταξιοδότησης¨, το παράπονο αποτυπώθηκε στα πρόσωπά μας, γιατί αυτή η στάση δεν μας θύμισε εσάς. Εσείς δεν θα φεύγατε ποτέ χωρίς να μας αποχαιρετήσετε. Αδιανόητο που δεν θα ήσασταν πίσω για να μας παρηγορήσετε, όπως μας είχατε πει! Στο μεγάλο κενό της απόλυσής σας, ήρθε να προστεθεί και η παράλογη και άδικη στάση του σχολείου. Προσπάθησε να συγκαλύψει την αλήθεια και να σας εξαφανίσει με τον χείριστο δυνατό τρόπο. Τόσο υποκριτικό από ένα σχολείο, που προωθεί τη Δημοκρατία και την καθαρότητα της σκέψης.

Πριν έρθετε στην τάξη μας ήσασταν μια επιβλητική φιγούρα κάπως απόμακρη αφού δεν σας είχαμε γνωρίσει πραγματικά. Όλα αυτά όμως άλλαξαν όταν σας αποκτήσαμε ως καθηγητή. Αμέσως μας κάνατε να νιώσουμε άνετα, φέρατε το γέλιο και μας μαγέψατε με τις ιστορίες ανθρωπιάς και ευαισθησίας. Μας εμπνεύσατε προάγοντας νέες νοοτροπίες και αντιλήψεις. Καλλιεργήσατε την κριτική μας σκέψη και διευρήνατε τους ορίζοντες μας και μας κάνατε να αγαπήσουμε το μάθημά σας με τον δικό σας μοναδικό τρόπο. Το μάθημά σας το περιμέναμε όλοι ανυπόμονοι αφού ξέραμε πως εκείνη η ώρα ήταν διαφορετική, ξεχωριστή από όλες τις άλλες. Μας ανιμετωπίσατε ως ανθρώπους και όχι ως μαθητές ώστε να αποκτήσουμε καθαρές απόψεις για κοινωνικά θέματα. Δεν μένατε στην απόλυτη διεκπεραίωση της ύλης αλλά εμπλουτίζατε το μάθημα. Σας ευχαριστούμε για αυτό και μας λείπετε ήδη.

Λόγω της τεράστιας σημασίας που είχατε για το σχολείο αλλά και για εμάς η απώλεια αλλά και η άδικη απόλυσή σας δημιουργούν ένα μεγάλο κενό. Απώλια για εμάς σημαίνει: να ερχόμαστε στο σχολείο και να μην βλέπουμε το χαμόγελό σας, να μην ακούμε τις ξεχωριστές σας ιστορίες και να μην έχουμε την κατανόηση και συμπαράστασή σας. Όπως θέλατε και εσείς να μας συμπαρασταθείτε όταν θα γυρνούσαμε στο σχολείο από τις διακοπές με έναν υπέροχο όπως πάντα λόγο, έτσι και εμείς θα σας συμπαρασταθούμε σε αυτή τη δύσκολη στιγμή που εσείς αλλά και εμείς περνάμε. Ακόμη και αν η θέση σας έχει καλυφθεί, εσείς ποτέ δε θα μπορέσετε να αντικατασταθείτε.

Τα πράγματα που θα μας μείνουν από εσάς είναι πολλά και θα τα θυμόμαστε για πάντα με πολλή αγάπη. Εμπλουτίζατε το μάθημά σας με αλησμόνητες ιστορίες μια από τις οποίες είναι αυτή από την εκδρομή σας στους Δελφούς ως μαθητής με το σχολείο σας, όταν φύγατε από το ξενοδοχείο χωρίς να το πάρει κανείς είδηση. Μπορεί να μην σας κατάλαβαν τότε αλλά αυτή τη φορά σε ολόκληρο το σχολείο έχει στοιχίσει πολύ η απουσία σας.

Με όλη την αγάπη και την υποστήριξή μας,

Το τμήμα σας

ΥΓ 1. Ζητάμε την άδειά σας στο να δημοσιέυσουμε και να κοινοποιήσουμε το e-mail που αποστείλατε στους γονείς μας.

ΥΓ 2. Θα ακολουθήσει λεπτομερής περιγραφή της σημερινής μέρας, Τρίτης 13 Ιανουαρίου 2015, διότι υπήρξε έντονη συζήτηση στο Θέατρο.

ΥΓ 3. Η επιστολή αυτή διαβάστηκε στο Θέατρο, μπροστά στην κυρία Καρτάλη. Σε καμία περίπτωση δεν είναι αποχαιρετηστήριο, αλλά για εμάς είναι η αρχή μιας ακόμη πιο στενής επικοινωνίας.

Αγαπητέ κ. Θαλάσση ,

Ονομάζομαι και είμαι μαθητής της 3ης Γυμνασίου ( γ4 ) . Παρολο που τα τελευταια χρόνια η μεταξύ μας σχέση ενδεχομένως να μην ήταν και η καλύτερη , όπως ο δεσμός μας όχι πολύ προσωπικός , ένιωσα την ανάγκη μετά από την ενημέρωση μου για το τραγικό αυτό γεγονός να επικοινωνήσω μαζί μας , εκφράζοντας τον θαυμασμό μου τόσο προς εσάς τον ίδιο , όσο και προς το έργο σας .

Η απόλυση σας από το σχολείο έχει συγκλονίσει όλη την Κοινότητα μας , όπως και εμένα τον ίδιο προσωπικά . Βρίσκω την στάση της διεύθυνσης του Σχολείου απαράδεχτη και κατά κύριο λόγο απάνθρωπη . Το σχολείο μας έχει μετατραπεί ποια σε μια καθαρά κερδοκσοπικη επιχείρηση , από ότι φαίνεται τουλάχιστον , μετατρέποντας την περιφανεια και τον θαυμασμό όπου τρεφαμαι , εμείς οι μαθητές αυτού του σχολείου , όπως και οι ίδιοι οι καθηγητές μας , σε ντροπή λόγο των πράξεων της κεντρικής διεύθυνσής . Ντρέπομαι ποια , μπορώ να πω για την ταυτότητα μου ως μαθητής της Σχολης Μωραιτη . Το γεγονός αυτό με κλόνισε και με συγκίνησε βαθύτατα . Το σχολείο το οποίο υποτίθεται πώς πρεσβεύει κατά βάση την δημοκρατία και δρα τάχα μου με τρόπους προοδευτικούς για την κοινωνία στην οποία ζούμε με άφησε άφωνο με τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίστηκε εσάς τον ίδιο όπως και τους υπολοίπους καθηγητές μας . Η διεύθυνση καταπατά κατά την άποψη μου τόσο τα δικά σας εργασιακά και όχι μόνο δικαιώματα ( όπως και των υπολοίπων δασκάλων βέβαια ) , όσο και το δικό μας δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση των ιδεών και των ενστάσεων μας . Μας απαγορεύουν να ακουστουμαι και να δράσουμε σαν ένα σύνολο , σαν μια κοινότητά , και κατά βάση σαν άνθρωποι . Καταπάτησαν τις αρχές όπου μας διδαξατε , και οπού στα χαρτιά τουλάχιστον πρέσβευαν και οι ίδιοι οι εργοδότες του σχολείου , και μας είπαν ψέματα για την βιεη απομάκρυνσή σας από τον χώρο μας . Ειλικρινα , λες και η απουσία σας θα περνούσε απαρατήρητη . Έτσι λοιπόν θέλω να επαναλάβω ότι τόσο εγώ ο ίδιος , όσο και η Μαθητική μας κοινότητα θα παραμείνουν στο πλευρό σας και στον πλευρό των δασκάλων και καθηγητών , παλεύοντας για τα δικαιώματα και των δυο μας . Είμαστε ένα σύνολο , μια οικογένεια και εστι θα παραμείνουμε . Τέλος θα ήθελα να πω , πως μέσα στους τέσσερις τοίχους του θεάτρου αυτού δώσατε σε μένα και στους συμμαθητές μου μαθήματα ζωής . Μας χαρίσατε πεδία και εκπαίδευση με όλο το νόημα των λέξεων , και σας ευγνωμονώ για αυτό . Μας κάνατε να λειτουργήσουμε σαν ένα σύνολο , σαν μια γροθιά . Να λέμε την άποψή μας και να είμαστε περιφανή για το ποιοι είμαστε πραγματικά . Το έργο σας δεν θα ξεχαστεί ποτέ . Είστε ποια μέρος της προσωπικότητας μας , μέρος του συνόλου μας . Για ακόμη μια φορά ευχαριστώ πολύ !

Μετά τιμής ,

Κύριε Θαλάσση, στεναχωρηθήκαμε πολύ όταν μάθαμε τα νέα για την απόλυσή σας. Δεν ξέρουμε ακριβώς τους λόγους όμως τα νέα μας έχουν αφήσει σε μεγάλη απορία. Η κα Καρτάλη υποστηρίζει ότι συνταξιοδοτηθήκατε όμως γνωρίζουμε πως αυτό δεν ισχύει. Πιστεύουμε πως είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι υποστηρίζει τα ψέματα ακόμα και τώρα, που οι περισσότεροι καθηγητές και μαθητές ανοιχτά δηλώνουν ότι ξέρουν τι πραγματικά έγινε και διαφωνούν. Θα θέλαμε σίγουρα να σας δούμε και να μιλήσουμε για το θέμα και γι’αυτό σας στέλνουμε αυτό το email. Πάντως σε κάθε περίπτωση εμείς και ως άτομα, και ως α5 (περσινό γ5), και ως μαθητές της Σχολής Μωραίτη σας στηρίζουμε και είμαστε ευγνώμονες για το απίστευτο μάθημα που κάναμε πέρυσι, όλες τις ιστορίες και τα καινούργια πράγματα που μάθαμε από εσάς και όλες τις φορές που έχετε στηρίξει τα δικαιώματα μας ως παιδιά και ως ανθρώπους. Ελπίζουμε πως όλο και περισσότεροι θα κινητοποιηθούν για να καταπολεμηθεί η αδικία.
Με εκτίμηση,

Κυριε Θαλασση καλησπερα σας!
Ονομάζομαι και ειμαι μαθήτρια της 2ας γυμνασίου.Παρόλο που ποτε δεν σας γνώρησα και το πιο πιθανο δεν θα σας γνωρισω προσοπικα, θα ηθελα να σας μηλισω για το θέμα που σιζητιτε στο σχολειο και στις πρωηνες συγκεντρώσεις καθε μέρα.Θυμαμαι ακομα την πρωτη μου συγκεντρωση στο γυμνάσιο,καθόμουν δίπλα με εναν φίλο μου και γελουσαμε γιατι δεν ξεραμε το νόημα αυτων που μας λέγατε.Υστερα μας τραβήξατε την προσοχή με μια ιστορια σας με τον Τιμολεον.Υστερα απο αυτη την συγκεντροση περιμενε με ανυπομονησια τις Τριτες και τις Πεμπτες για να ακουσω ολες αυτες τις ιστοριες σας και τα ποιήματα που μας απαγκηλατε.Δυσαρεστηθηκα με το γεγονος οταν εμαθα για την αποληση σας και το πρωτο πραγμα που μου περασε απο το μυαλο ηταν : Γιατι φετος; Αυτη η σκεψη μου ηρθε στο μυαλο πρωτα επειδη απο το καλοκαιρι πριν ερθω στην πρωτη Γυμνασιου ηθελα να σας εχω ως καθηγητη.Αλλα ακομα περισοτερο δυσαρεστηθηκα διοτι δεν πραγματοποιησατε την τελαιυταια ομιλια σας στο θεατρο και πως δεν μπορεσατε να μας πητε ενα τελαιυτεο αντιο.Η μαθητικη κοινωτητα του Γυμνασιου καθημερινα πρωσπαθει για να το αλλαξει αυτο ολα τα παιδια εξοργηστικαν με το γεγονος οτι το σχολειο καληπτει αυτο με την λεξη «συνταξιοδοτηση».Τα ιδιοτηκα σχολεια υπαχθηκαν στο Υπουργειο Εργασιας και οι εργοδοτες μπορουν να απολυουν ή να μιωνουν μισθους.Αλλα εσεις ενας ανθρωπος με αξιες και αρχες δεν επιτρεψατε να συμβει αυτο και επειδη ειστε ενα δικαιος ανθρωπος και επειδη διαφονουσατε με αυτη τους την σταση ενας δικαιος ανθρωπος εφυγε για μια αδηκια.Αν αυτο που λεω σας φερνει αντιθετο σας παρακαλω αν γινετε να μου πητε την γνωμη σας για να σχηματησω και εγω την δικη μου.Αυτες τις 4σχολικες μερες και ενα σαββατοκυριακο δεν μπορει να ξεκολησει το μυαλο μου η απουσια σας απο το σχολειο.Παντα σας εκτιμουσαμε και παντα θα σας εκτιμαμε ακομα και αν δεν βρησκεστε εδω.Παντα θα σας θυμομαστε ως ενα χαρουμενο ανθρωπο με χιουμορ και τις ωραιες συγκεντρωσεις σας στο θεατρο.Αυτες δεν θα εινια ιδιες χωρις εσας.Μας ληπετε.
Με εκτημηση .

Υ.Γ Η ορθογραφια δεν ηταν ποτε το δυνατο μου σημειο που νομιζω πως το διαπιστοσατε μεσα στο κειμενο.

Κύριε Θαλάσση, καταρχήν να σας πω ότι είμαι ο , μαθητής της 1ης Λυκείου (στη Σχολή Μωραϊτη) φέτος, φοιτώ στο σχολείο από το νηπιαγωγείο οπότε και έχω περάσει και από το γυμνάσιο του σχολείου, ευτυχώς όσο ήσασταν επικεφαλής (υπάρχει μια μικρή περίπτωση και εσείς να με θυμάστε, λόγω των πολλών περασμάτων μου από το γραφείο για πειθαρχικά και άλλα ζητήματα). Την διεύθυνση e-mail σας το ξέρω ότι δεν θα έπρεπε να την έχω, και ότι μπορεί να σας παρενοχλώ χωρίς κανένα δικαίωμα ενόσω γράφω αυτά που γράφω, παρ΄όλα αυτά δεν μπορούσα να αντισταθώ και ζήτησα από ένα από τα παιδιά που ήξερα ότι την είχε, να μου την πει. Στο σχολείο, είμαι από τα παιδιά που έχουν μιλήσει περισσότερο πάνω στο θέμα, που έχουν παθιαστεί και που το θέμα, εκτός από συναισθηματικό, είναι για εμένα και μια τεράστια σύγκρουση αξιών και ιδεολογίας με το σχολείο και όσους εκπροσωπούν την διεύθυνση. Πολλές φορές αυτή η υπερβολική μου κατακραυγή ξεφεύγει από την υποστήριξη των συμμαθητών μου, των οποίων τα επιχειρήματα είναι ότι «το κουράζω», και οι οποίοι μπορεί να μην έχουν αρκετό αυτοσεβασμό να αμυνθούν βασικά τους δικαιώματα (όπως το να μην τους κοροϊδεύει και παραπλανεί το σχολείο μέσα στο πρόσωπό τους, αποκρύπτοντας πληροφορίες, και να τους υποτιμά χείριστα, επιμένοντας σε ένα ψέμα που είναι πολύ εμφανές) ή να αντιδράσουν σε καταπάτηση δικαιωμάτων που συμβαίνει γύρω τους, και να υποστηρίξουν βασικές αξίες στις οποίες θα έπρεπε τουλάχιστον το σχολείο να βασίζεται, με αποτέλεσμα πολλές φορές να γυρνούν και εναντίον μου. Αν τα παραπάνω αποτελούν οποιοδήποτε ελαφρυντικό, σας ζητάω να μου δώσετε το χρόνο σας για να μπορέσω να εξακριβώσω κάποια πράγματα αλλά και να σας συμβουλευτώ, ώστε να είναι δυνατόν να συνεχίσω να υποστηρίζω εσάς, τις αξίες και τις θέσεις σας, τις οποίες και ο ίδιος υιοθετώ.

Δεν γνωρίζω αν ξέρετε τα διαδραματιζόμενα αυτές τις μέρες στο σχολείο μέσω άλλων μαθητών. Αν όχι, να σας ενημερώσω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ. Αρχικά, την Παρασκευή (8/1) που μάθαμε πρώτη φορά ότι δεν θα είμαστε πια αρκετά τυχεροί να είσαστε στο σχολικό μας περιβάλλον, η λύπη όλων μας ήταν τεράστια, όμως ήμασταν μακριά από τη συνειδητοποίηση του λόγου που ίσχυε αυτό. Προσωπικά έμαθα τι είχε γίνει μέσα στο Σαββατοκύριακο. Τη δευτέρα, εξοργισμένος και πεπεισμένος ότι αυτό δεν θα περάσει έτσι, προσπάθησα αρχικά να συνεννοηθώ με κάποια άλλα παιδιά που ήξερα ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν, και να γνωστοποιήσω τουλάχιστον όσα τότε ξέραμε σχετικά με το ζήτημα. Η πληροφορία περί απόλυσης στην πραγματικότητα ενώ μας είχαν μιλήσει για συνταξιοδότηση άρχισε να διαδίδεται από στόμα σε στόμα, και από άλλα παιδιά, τα περισσότερα λήπτες του αρχικού σας μηνύματος. Τα παιδιά εξαγριώνονταν και δημιουργούνταν αυτό που κατέληξε τελικά σε άρνηση των μαθητών του Γυμνασίου να σηκωθούν από τις θέσεις τους στο θέατρο την Τρίτη (13/1) όταν η κ. Καρτάλη (λόγω της διαταραχής που είχε δημιουργηθεί) πήγε να «ξεκαθαρίσει» το ζήτημα μιλώντας στα παιδιά και κατέληξε να τους πει μόνο ότι «ο κ. Θαλάσσης είμαι σίγουρη ότι σας σκέφτεται και όπως όλοι ξέρουμε σας αγαπά» και άλλες τέτοιες τυπικολογίες. Από την μεριά των καθηγητών, ελάχιστοι τόλμησαν να μιλήσουν ανοιχτά περί του θέματος στα παιδιά μέσα στην τάξη, κυρίως καθηγητές του Γυμνασίου, ενώ οι περισσότεροι δεν μιλούσαν για το θέμα παρά μόνο αν τους βρίσκαμε εκτός τάξης στο διάλειμμα όπου από εκεί έμαθα πιο λεπτομερώς τι είχε γίνει, πως και γιατί. Δεν τους κατηγορώ. Κινδύνευαν οι θέσεις εργασίας τους αν έκαναν κάτι τέτοιο, το οποίο είναι ακριβώς αυτό που εσείς καταδικάζατε. Σήμερα, την Τετάρτη (14/1) και το Λύκειο αρνήθηκε την έξοδο από το θέατρο μέχρι να γίνει ειλικρινής συζήτηση περί του θέματος (που δεν νομίζω τελικά ότι ήταν καν ειλικρινής). Ο κ. Μωραϊτης μας μίλησε περί του θέματος, και παρά της οποιασδήποτε δικιάς του άποψης επέμεινε στην υποστήριξη των θέσεων της διεύθυνσης. Νομίζω ότι η αποδοχή του ως πρόσωπο από τα παιδιά είχε αποτέλεσμα να μην εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους όπως θα έπρεπε, αφού η κ. Καρτάλη, στην οποία πιστεύω ότι κανείς δεν θα είχε ενδοιασμούς να είναι πιο διεκδικητικός για χ ψ λόγους, δεν μας τίμησε καν με μια απεύθυνση του λόγου προς εμάς. Το σχολείο, μέχρι σήμερα που προσωπικά φρόντισα να μην αφήσω περιθώριο στον αντιπρόσωπο της διεύθυνσης που τύχαινε να είναι ο κ. Μωραϊτης σε ερώτηση μου προς αυτόν, απέφευγε συστηματικά να παραδεχτεί ότι η απόφαση απομάκρυνσής σας ήταν δική του και όχι από κοινού και δική σας, και αντίθετα με ρητορικά σχήματα και υπεκφυγές απαντούσε έμμεσα πράγματα όπως «όταν το σχολείο κρίνει ότι για την καλύτερη λειτουργία του πρέπει να γίνουν κάποιες πράξεις, και βέβαια θα τις πάρει» σε ερωτήσεις όσο απλές όσο «Ποιανού ήταν η απόφαση να φύγει ο κ. Θαλάσσης τελικά;», δηλώνοντας έτσι από μόνο του την ενοχή του, γιατί ξέρουμε ότι όταν κάποιος αποφεύγει την ερώτηση, συνήθως ψεύδεται στην απάντηση του.

Αγαπητέ κ. Θαλάσση,
Όπως σας είχα αναφέρει και σε προηγούμενο μήνυμα, οι συμβουλές σας σήμαιναν πολλά για μένα, και πάντοτε εύρισκα τρόπο να τις εφαρμόσω στην καθημερινή ζωή. Για άλλη μια φορά χρειάζομαι τη βοήθεια σας..
Δεν ξέρω πια τί να σκεφτώ, ποιόν να πιστέψω. Από τη μία γυρίζουμε μετά τις διακοπές, εσείς απουσιάζετε, μας λένε πως συνταξιοδοτηθήκατε και το πιστεύουμε. Μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο η αλήθεια, η απόλυσή σας, κοινοποιείται. Τη Δευτέρα είμαστε όλοι εξοργισμένοι, ωστόσο δεν μας ενημερώνουν για τίποτα. Το βράδυ συντάσσει ο Φίλιππος την επιστολή του (αν δεν κάνω λάθος, Δευτέρα ήταν, διαφορετικά Τρίτη) και εμείς μένουμε άναυδοι από την αποφασιστικότητα του. Την Τρίτη η κ. Καρτάλη μιλάει στο θέατρο και λέει ότι «η συνεργασία σας διακόπηκε», μόνο αφού δέχτηκε πιέσεις από την Γ’ Γυμνασίου ότι δεν επρόκειτο για συνταξιοδότηση. Την Τετάρτη, με τη σειρά του, μιλάει σε εμάς ο κ. Μωραΐτης. Μας ενημερώνει ότι είχατε ήδη υποβάλλει τα χαρτιά για συνταξιοδότηση, ωστόσο μετά από κοινή συμφωνία παραμείνατε (ή έτσι ήταν σχεδιασμένο) για ακόμα μια χρονιά. Η Α’ Λυκείου (τουλάχιστον) αντιδρά, λέγοντας πως ήταν λάθος η απόλυσή σας στο μέσο της χρονιάς, ζητεί το Σχολείο να παραδεχτεί πως επρόκειτο για απόλυση, και ο κ. Μωραΐτης, εμμέσως, το επιβεβαίωσε. Όταν αναφέρουμε πως το Σχολείο σας απαγόρευσε να μας αποχεραιτήσετε, ο κ. Μωραΐτης μας λέει ότι δεν ισχύει αυτό και ότι μπορείτε να επιστρέψετε να μας αποχεραιτήσετε, και εμάς και το Γυμνάσιο.
Δεν γνωρίζω πολύ περισσότερα. Αν και έλαβα ένα mail σχετικά με όσα είχαν συμβεί από την αρχή της χρονιάς, ακόμα δεν ξέρω τί να κάνω. Κρίνω πως το Σχολείο δεν έχει κρατήσει τη στάση που θα έπρεπε. Άλλωστε, όταν ζητήσαμε από τον κ. Μωραΐτη κάποιες παραπάνω πληροφορίες, δήλωσε ότι «δεν του επιτρέπεται» να μας ενημερώσει, και δεν τον κατηγορώ, αλλά σιγά σιγά επιβεβαιώνονται οι υποψίες μου ότι το σχολείο σκοπίμως μας αποκρύπτει πληροφορίες, ακόμα και όταν ενημερώνουμε ευθέως πως τις ξέρουμε. Για αυτό ακριβώς ζητήσαμε να μας μιλήσει η ίδια η κ. Καρτάλη, για να δούμε αν η ίδια θα μας απαντήσει στα ερωτήματα στα οποία ο κ. Μωραΐτης δεν μπορούσε.
Σας παρακαλώ, αν υπάρχει κάτι ακόμα που μπορείτε να μου πείτε, κάτι που να με βοηθήσει να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα και να βάλω μια τάξη στο κεφάλι μου, θα σας ήμουν υπόχρεος και ευγνώμων. Το θέμα της απόλυσης σας με έχει προβληματίσει όσο δεν φαντάζεστε, και αυτό έχει παρατηρηθεί και από τους φίλους και τους καθηγητές μου… Όλοι μου λένε ότι κάτι έχω, αλλά κάθε φορά που προσπαθώ να τους απαντήσω, είμαι ανίκανος. Δεν ξέρω τί συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μου. Τα γεγονότα με έχουν σοκάρει, και η στάση που συνεχίζει να κρατάει το σχολείο επί του θέματος μου προκαλεί ακόμα περισσότερα ερωτήματα, ερωτήματα τα οποία δεν μπορώ να απαντήσω μόνος μου.
Σας παρακαλώ, βοηθήστε με να δώσω μια απάντηση στα ερωτήματα αυτά.
Με πολλή αγάπη,

Αγαπητέ κύριε Θαλάσση,

Να ξέρετε πως ό,τι είπα το εννοώ με όλη μου την καρδιά και πως πραγματικά δεν ξέρω πως να το εκφράσω αυτό, αλλά σας εμπιστεύομαι πάρα πολύ, νιώθω πως μαζί σας θα μπορούσα να συζητάω άνετα για το οτιδήποτε. Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια αλλά κυρίως σας ευχαριστώ που μου δώσατε αυτή την άνεση.

Όλοι είμαστε πολύ πολύ μπερδεμένοι, με ανάμεικτα συναισθήματα, αφού κανείς δεν παρουσιάζεται να μας δώσει κάποιες εξηγήσεις από το σχολείο. Περιττό να σας πω για τη συγκίνηση που ακολούθησε την αποστολή του γράμματός σας και γενικά για το επιφορτισμένο κλίμα αυτών των ημερών… Μας λείπετε πάρα πολύ και θέλουμε να σας δούμε το συντομότερο. Φυσικά και θα σας στείλουμε και email ως τμήμα.

Την Παρασκευή, λοιπόν, όλο και κάτι ακουγόταν, πως ο κύριος Θαλάσσης δεν είναι στο σχολείο. Ρωτήσαμε την κα , μα μας είπε να περιμένουμε την επίσημη ανακοίνωση… Οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν την 6η ώρα Η καθηγήτρια, η οποία ήρθε, είχε μάθημα με άλλο τμήμα, το οποίο έκανε αντικατάσταση, προκειμένου να έρθει εκείνη σε εμάς και να μας παρουσιάσει τα γεγονότα. Μας ανακοίνωσε πως η έγκριση της συνταξιοδότησής σας είχε βγει, μία διαδικασία που είχατε ξεκινήσει εδώ και μήνες, και πως είχατε αποφασίσει να βγείτε στη σύνταξη μέσα στις γιορτές. Είπε πως φαίνεται ότι δε μας το είχατε ανακοινώσει κα πως δε μας είχατε προετοιμάσει ψυχολογικά (αμέσως ξεκινήσαμε παράπονα) και προσέθεσε – με διάθεση για χιούμορ- και σωματικά (καθώς επικρατούσε μία τρομερή αναστάτωση μέσα στην τάξη).

Η συζήτηση όταν βρεθήκαμε μετά το σχόλειο όλοι μαζί δεν είχε παρά ένα κεντρικό θέμα. Κυρίως εμμένοντας στο γιατί δε μας είχατε αποχαιρετήσει. Οφείλω να ομολογήσω πως είχα κάπως απογοητευτεί, γιατί δεν το περίμενα ποτέ. Σε όλους μας πάντως υπήρχε κάποια ελπίδα πως θα έρθετε. Κάποιοι έλεγαν πως θα έρθετε στον χορό για έκπληξη, άλλοι πως θα έρθετε να μας διαβάσετε ποιήματα του Αγίου Βαλεντίνου.

Το επόμενο πρωί, όταν ξύπνησα, ο μπαμπάς και η μαμά που είχαν ήδη διαβάσει το email σας, το εδωσαν και σε εμένα να το διαβάσω. Τα νέα της απόλυσης σίγουρα ήταν θλιβερά, ήταν μεγάλη αδικία για εσάς και η εικόνα που είχα για το σχολείο δέχτηκε ένα τεράστιο πλήγμα. Πλέον το group chat της τάξης είχε πάρει φωτιά και καταγράφαμε τις κύριες ιδέες που ειπώνονταν, ερωτήματα προς τους καθηγητές και την κυρία Καρτάλη καθώς και ιδέες για το τι σκοπεύαμε να κάνουμε. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι και πολύ αργά το βράδυ της Κυριακής. Άλλωστε, είχαμε υποχρέωση να ενημερώσουμε και όλα τα υπόλοιπα παιδιά και να τους δώσουμε εξηγήσεις.

Τη Δευτέρα το πρωί, είχαμε 1η ώρα Αρχαία με την κυρία . Προσπάθησε να μας εξηγήσει, αφού και εμείς είχαμε πάρα πολλά ερωτήματα, μα ούτε και εκείνη είχε απαντήσεις. Υπήρξε έντονη συνασιθηματική φόρτιση αφού ήμασταν όλοι πολύ συγκινημένοι και τα λόγια της κας απλά επιβεβαίωσαν αυτά που ήδη εμείς ξέραμε. Ότι δηλαδή ήταν άδικο, δεν μπορούσε να καταλάβει, ότι είσαστε υποδειγματικός άνθρωπος και ήταν μεγάλη της τύχη να είσαστε διευθυντής (, και εμείς γυμνασιάρχη). Στο ίδιο πολύ συναισθηματικό κλίμα, ήταν και η 2η και η 3η ώρα όταν είχαμε μάθημα με την κα , η οποία μας διηγήθηκε ιστορίες από όταν ήταν εκεινη μαθήτρια σας, με δάκρυα στα μάτια. Μας έδωσε την άδεια της να γράψουμε την επιστολή κι μας βοήθησε πάρα μα πάρα πολύ.

Η επιστολή διαβάστηκε στην πρωινή συγκέντρωση της Τρίτης. Όλοι μείναμε μέσα στο διάλειμμα για να αποφασίσουμε για τις τελευταίες λεπτομέρειες και ήμασταν περίεργοι να δούμε τι θα μας πει η κα Καρτάλη. Ανέβηκε στο βήμα και με ένα γαλήνιο χαμόγελο άρχισε να μας λέει ότι πλέον δε θα είστε μαζί μας, μία ενέργεια που είναι εξίσου καλή και για τις δύο πλευρές. Είπε ότι ουσιαστικά σύνταξη πήρατε, κάτι που θα μπορούσατε να έχετε κάνει από πέρσυ. Δεν εξήγησε βέβαια τους λόγους που επισπεύθηκαν οι διαδικασίες. Κρυβόταν πίσω από το δάχτυλό της, έπαιζε με τις λέξεις, και προφανώς οι σκληρές εκφράσεις στα πρόσωπα όλων την έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση.Αμέσως μετά, προσέθεσε πως άμα θέλετε θα είχατε έρθει να μας δείτε και τότε ήταν που πεισμώσαμε πραγματικά. Έβλεπε πως τα λόγια της δεν είχαν καμία ανταπόκριση και προέβηκε σε μελοδραματικές εκφράσεις της αγάπης της προς εμάς, χωρίς φυσικά να μας επηρεάσουν στο ελάχιστο. Προσπάθησε να παρομοιάσει την κατάσταση με το διαζύγιο ενός ζευγαριού που οι γονεις θα συνεχίσουν να αγαπούν τα παιδιά (αν είναι ποτέ δυνατόν) και τότε ήταν που αηδιάσαμε. Η παγωμάρα την οδήγησε στο να καταλήξει με το ίδιο χαμόγελο (το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να εκνευρστούμε ακόμη περισσότερο) και μας έδωσε τον λόγο με προφανή δυσφορία (η κα μας είχε ήδη ενημερώσει για τη στάση της Διεύθυνσης στην ανακοίνωση πως το Γ2 θα ήθελε να διαβάσει κάτι). Σηκωθήκαμε και κατεβήκαμε κάτω, ενώ ο Χρήστος διάβασε την επιστολή.

Η κα Καρτάλη σηκώθηκε ξανά και απέδωσε τα λόγια μας στην έντονη συναισθηματική μας φόρτιση. Εστίασε στο ότι θίξαμε τις αξίες του σχολείου. Συνέχιζε να αναλώνεται στα περί σύνταξης. Δεν μπορούσε όμως να συγκρατησει τα παιδιά και τα σηκωμένα χέρια που όλο και πολλαπλασιάζονταν. Οι λίγες ερωτήσεις που απαντήθηκαν, απαντήθηκαν με τρόπο αόριστο και συνήθως κατέληγε σε μία νουθεσία όπως: Ντροπή σας! Θα έπρεπε να πιστεύετε αυτά που σας λέμε! Ποιος άνθρωπος που επιθυμεί να αυτοπροσδιορίζεται ως δημοκρατικός θα μπορούσε να ακυρωσει την αξία της αμφισβήτησης και της κριτικής σκέψης. Θεώρησε σωστό να μας αντιμετωπίσει σαν μωρά, υποτιμώντας και προσβάλλοντάς μας.

Όταν είδε πως η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο αναφώνησε πως το σχολείο δεν αρχίζει και δεν τελειώνει σε ένα πρόσωπο και άφησε την καυτή πατάτα στους καθηγητές, να μας εξηγήσουν εκείνοι. Κανείς δε σηκώθηκε και προς μεγάλη μας χαρά έμειναν και αρκετοί καθηγητές, ενώ εκείνοι που σηκώθηκαν αντιμετώπισαν τις ματιές απογοήτευσης των υπολοίπων και αναγκάστηκε να τους προστάξει να πάρουν τα παιδιά τους στις τάξεις. Ξανααναγνώριε τη ντροπή και το αίσχος των υπάρξεών μας, κατηγορώντας μα για πρόκληση οχλαγωγίας (πόσο ειρωνικό!). Δεν είχε νόημα πια, αφού η κα Καρτάλη ήταν αποφασισμένη να παραμείνει ανένδοτη παρά δάκρυα και τις οργισμένες δηλώσεις. Η κα αναγνώρισε το γεγονός πως πλέον δεν είχε νόημα και έτσι πήγαμε όλοι μαζί στην τάξη, να το συζητήσουμε.

Εκτιμούμε όλοι πάρα πολύ τη στάση που έχουν κρατήσει οι καθηγητές μας (νομιζω ήδη ξέρετε ποιοι στάθηκαν δίπλα μας) με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο. Έχει τεράστια σημασία για εμάς να ξέρουμε πως οι καθηγητές μας μας υποστηρίζουν και πως πιστεύουν σε εμάς. Μας ενθάρρυναν με τον πιο όμορφο τρόπο. Ακούσαμε υπέροχα λόγια, και έχουμε έρθει πολύ πιο κοντά, αφού οι σχέσεις εμπιστοσύνης είναι πλέον πολύ δυνατές. Να είστε σίγουρος, πως δεν πρόκειται να φέρουμε κανένα από αυτούς τους ανθρώπους σε δύσκολη θέση, καθώς έχουμε επίγνωση της λεπτότητας της κατάστασης και αφού εκείνοι έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για εσάς, δε θα προδώσουμε την εμπιστοσύνη τους.

Σήμερα, μίλησα με έναν καθηγητή του Λυκείου στο σχολείο για το συγκεκριμένο θέμα. Προσπάθησα να αντικρούσω αυτά που είχαν επωθεί, κάνοντας λόγο για την καθαρη υπεκφυγή εξηγήσεων και άδικη διάδοση ψεμάτων που υποτιμούν εσάς, εμάς και τους καθηγητές μας. Μου απάντησε πως το σχολείο αποφάσισε να μην παίξει το παιχνίδι μου είπες σου είπα, για να μη θίξει πρόσωπα και καταστάσεις και πως έχουμε μονόπλευρη ενήμερωση με ανακρίβειες χωρις ουσιαστικές τοποθτήσεις και αναλυτικές εξηγήσεις, κάτι πό το οποίο πιάστηκε και η κυρία Καρτάλη…

Ακολούθησε προσωπική συζήτηση με μία καθηγήτρια, και καθώς και μετά από όσα μου γράφετε, αντιλαμβάνομαι ξεκάθαρα το σημείο που έχουμε φτάσει. Η διχόνοια που επικρατεί, ο χωρισμός σε ″στρατόπεδα″ είναι πραγματικά απογοητευτκή. Οι πρακτικές τρομοκρατείας και εκφοβισμού με εξοργίζουν. Διάβασα πρόσφατα πως θα συναντήσει κανείς πολλούς ανθρώπους στη ζωή του. Θα γνωρίσει ανθρωπάκια χαμένα στο μέτρημα τους. Μετρούν συμφέροντα, χρήματα, φίλους,… Μα θα συναντήσει και κάποιους που μετρούν απλά οι ίδιοι και εκεί να μείνει. Να είστε σίγουρος πως μπορούμε και κάνουμε τη διάκριση και όπως μας είπε κάποιος αυτές τις μέρες, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα συναισθήματά μας και με αυτά θα πολεμήσουμε εναντίον ενός αναίσθητου κατά τα φαινόμενα συστήματος.

Με τεράστια εκτίμηση,

Κύριε Θαλάσση καλησπέρα,
Δεν με είχατε ποτέ για μαθητή σας αλλά θεώρησα απαρέτητο να σας εκφράσω την γνώμη μου για όλα αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα που συνέβησαν τις τελευτέες εβδομάδες.
Σε περίπτωση που δεν με θυμάστε είμαι ο , (πέρσι είμουν συνέχεια στην τάξη σας την ώρα των νέων) και πραγματικά λυπάμε για την απομάκρυσή σας από το σχολείο καθώς είχατε συμβάλει σε απεριόριστα θέματα και προσπαθούσατε να μας βοηθήσετε με κάθε τρόπο στις δύσκολες στιγμές.
Επιπλέον θα ήθελα να σας ενημερώσω οτι το σχολείο μας κοροϊδεύει υποστηρίζοντας οτι πήρατε σύνταξη αλλά εμείς ξέρουμε την αλήθεια και ελπίζουμε να γυρίσει πίσω ο αγαπημένος μας κύριος Θαλάσσης.
Τέλος , ο,τι και να γίνει εμείς είμαστε με το μέρος σας και θα σας θυμώμαστε πάντα ως τον αγαπημένο μας γυμνασιάρχη και ποιητή.

Υστερόγραφο:
Χερετίσματα στον Τιμολέων και ελπίζουμε όλοι μας να σας δούμε οσο πιο σύντομα.

Αγαπητέ κύριε Θαλάσση,
Θα ήθελα να σας εκφράσω τη θλίψη μου αλλά και την απογοήτευσή μου, με όσα έγιναν πρόσφατα. Σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι για κάποιον που υπήρξε πάντα στη ζωή του Δάσκαλος και Παιδαγωγός να αποκόβεται τόσο αιφνίδια από τους μαθητές του. Η εικόνα σας και η συμπεριφορά σας προς εμάς, τους μαθητές, που μας βλέπατε πάντοτε ως παιδιά σας, με κατανόηση πάνω απ´ όλα, θα με συντροφεύει στη ζωή μου. Από την άλλη πλευρά δεν μπορώ να μην αισθανθώ απογοήτευση αφού αυτά που μας διδάσκει το σχολείο μας, δεν φαίνονται να εφαρμόζονται, πάντα, στην πράξη. Η αλήθεια και ο σεβασμός αποτελούν αξίες που θα πρέπει να χαρακτηρίζουν τη στάση του Σχολείου, ιδίως όταν οι αποφάσεις του επηρεάζουν άμεσα τους μαθητές. Σας εύχομαι ολόψυχα καλή τύχη και σας ευχαριστώ για όσα μας προσφέρατε, με τόση αγάπη. Επιθυμία μας είναι να μπορέσουμε κάποια στιγμή να σας δούμε από κοντά.

Σας είδαμε από το παράθυρο σήμερα και σας χαιρετίσαμε… Και μας ανταποδώσατε το χαιρετισμό..
Αλλά για ποιόν λόγο δεν μπήκατε στο Σχολείο για να σας μιλήσουμε;
Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως μετά την αποχώρηση σας, οι καθηγητές είχαν σκοτεινιασμένο βλέμμα και κάποιοι ήταν και εκνευρισμένοι..