Άρθρο μου στην Αυγή, την Κυριακή, 12 Ιουνίου 2022

Τον Μάρτιο του 2013 η καθηγήτρια Εγκληματολογίας Αναστασία Τσουκαλά έδωσε μια διάλεξη στους τριτοετείς της Σχολής Αξιωματικών της ΕΛΑΣ με θέμα «Ρατσισμός και Ξενοφοβία». Όπως διηγήθηκε η ίδια στην εκπομπή των Κ. Ακριβοπούλου και Ν. Μπογιόπουλου στο Real Fm, στο τέλος της δίωρης διάλεξης ένας δόκιμος αξιωματικός την προκάλεσε λέγοντας πως η ουσία της διάλεξής της ήταν αδιανόητη, γιατί εξομοίωνε Έλληνες και αλλοδαπούς. Η καθηγήτρια απάντησε με τη σειρά της πως της ήταν αδιανόητος ο διαχωρισμός σε ανθρώπους και υπανθρώπους και πως τέτοιους διαχωρισμούς κάνει ο φασισμός. Τότε ο δόκιμος απάντησε: «Μα είμαστε φασίστες και είμαστε περήφανοι που είμαστε φασίστες. Υπάρχει κανένα πρόβλημα;». Ακολούθησε το θυελλώδες χειροκρότημα των υπόλοιπων δοκίμων, ενώ οι εκπαιδευτές που ήταν παρόντες δεν αντέδρασαν.
Η καθηγήτρια απάντησε πως πρέπει οι αστυνομικοί να παρακάμπτουν τις πολιτικές τους πεποιθήσειςπως καιπως το μόνο που ενδιαφέρει είναι να εκτελούν τα καθήκοντά τους στο δρόμο με τρόπο απρόσωπο και ουδέτερο, σύμφωνα με τις αρχές της ισονομίας. Τότε άλλος δόκιμος πήρε το λόγο και της είπε πως θα πρέπει να ντρέπεται ως καθηγήτρια εγκληματολογίας, γιατί θα έπρεπε να γνωρίζει πως ο νόμος είναι κοινωνική κατασκευή και πως είναι απλώς μια αντανάκλαση των εκάστοτε κοινωνικών, πολιτικών και άλλων συγκυριών και άρα κατ’ επέκταση είναι αδιανόητο το ότι απαιτούσε από τους αστυνομικούς να εκτελούν έναν νόμο με τον οποίο δεν συμφωνούν. Και αυτό το σχόλιο έτυχε πολλών χειροκροτημάτων και πάλι οι εκπαιδευτές δεν αντέδρασαν.
Έξι μήνες αργότερα, στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013 δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας, υπό την πλήρη ανοχή της αστυνομίας.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 17 Νοεμβρίου του 2017 η Αναστασία Τσουκαλά τραυματίστηκε σοβαρά από φωτοβολίδα της αστυνομίας. Κινδύνεψε η ζωή της, αλλά της έμεινε μόνιμη αναπηρία. Η αστυνομία παραποίησε τα στοιχεία και αποφάνθηκε ότι τη φωτοβολίδα έριξαν αντιεξουσιαστές.
Τον επόμενο Σεπτέμβρη του 2018 ο δικηγόρος στη δίκη της Χρυσής Αυγής Κώστας Παπαδάκης δήλωσε πως πρέπει να παραπεμφθούν στο εδώλιο μαζί με τους κατηγορούμενους και οκτώ αστυνομικοί ως μέλη της ΧΑ γιατί όχι μόνο δεν απέτρεψαν το έγκλημα, αλλά με την παρουσία τους συνήργησαν στη δράση των χρυσαυγιτών που κυνήγησαν τον Παύλο Φύσσα.
Βεβαίως αυτό δεν συνέβη, γιατί οι αστυνομικοί ποτέ δεν τιμωρούνται κι ας έχουν δολοφονήσει τόσους ανθρώπους, ακόμη και παιδιά. Οι αστυνομικοί παρακάμπτουν τους νόμους και εφαρμόζουν τους αυτοσχέδιους δικούς τους φασιστικούς νόμους υπό την πλήρη ανοχή των δικαστηρίων. Οι Κορκονέας και Σαραλιώτης τιμωρήθηκαν με ισόβια ο πρώτος και με δεκαετή φυλάκιση ο δεύτερος, γιατί η δικαιοσύνη του δρόμου μπήκε μέσα στα δικαστήρια και επεβλήθη. Όμως ο Σαραλιώτης μετά από λίγους μήνες σε δικάσιμο που δεν ανακοινώθηκε και οι δρόμοι ήταν άδειοι αποφυλακίστηκε, γιατί ήταν άρρωστος ο πατέρας του. Στο εφετείο της Λαμίας και η αίθουσα του δικαστηρίου ήταν άδεια, όπως άδειοι ήταν και οι δρόμοι και ο Σαραλιώτης αθωώθηκε πλήρως κι ο Κορκονέας αποφυλακίστηκε με ταχυδακτυλουργικές διαδικασίες.
Μετά το 1974 οι δολοφόνοι αστυνομικοί είτε δεν παραπέμφθηκαν, είτε αθωώθηκαν, είτε τους επιβλήθηκε πρωτόδικα μια μικρή ποινή με αναστολή και στη συνέχεια αθωώθηκαν στο εφετείο. Πρόσφατο παράδειγμα η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου.
Για τους δολοφόνους αστυνομικούς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Για τα θύματά τους όμως πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε: Για τον Τάσο Μαγλαρίδη, τη Σταματίνα Κανελλοπούλου, τον Ιάκωβο Κουμή, τον Μιχάλη Καλτεζά, την Μανώλη Κανδαλέοντα, τον Άγγελο Μαυροειδή, τον Δημήτρη Κίκερη, τον Περικλή Ρεπάκη, τον Μανόλη Κοντόπουλο, τον Ιωάννη Νεμετζίδη, τον Σουλεϊμάν Ακιάρ, τον Θοδωρή Γιάκα, τον Άλμπερτ Κούκα, τον Τάσο Μουράτη, τον Άγγελο Τζελάλ, τον Μάρκο Μπουλάτοβιτς, τον Νικόλαο Λεωνίδη, τον Μαρίνο Χριστόπουλο, τον Σεντγκάκ Σελνίκου, τον Ίλμι Λατές, τον Μοχάμετ Χαμούτ, τον Λούτφη Οσμάντζε, τον Βασίλιε Ιόν, τον Νίκο Σακκελίωνα, τον Ζακ Κωστόπουλο και αναρίθμητους άλλους.
Για να μην ξεχαστούν είναι απαραίτητο εμείς οι πολίτες να κατασκευάσουμε μνημείο θυμάτων της αστυνομικής βίας με τα ονόματα όλων των θυμάτων. Η μακέτα υπάρχει, κρατικά χρήματα δεν περιμένουμε. Θέλουμε μόνο να μας δοθεί ο χώρος. Δεν είμαστε αφελείς να περιμένουμε να μας παραχωρήσει χώρο ο δήμαρχος της Αθήνας, ο πρόεδρος της Βουλής, ο αρχιεπίσκοπος ή οι πρόεδροι των ανωτάτων δικαστηρίων. Μήπως κάποιος δήμαρχος γειτονικών δήμων, κάποιο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου;
Και στο μνημείο να αναγραφεί και το όνομα του Παύλου, αν συμφωνεί και η Μάγδα Φύσσα.