Έφριξαν τα ΜΜΕ με τον αλβανικό αετό που σχημάτισαν με τα χέρια τους νεοσύλλεκτοι στρατιώτες. Άλλη μια ‘εθνική προδοσία’ που τιμωρήθηκε με τις ανώτατες ποινές, που μπορούν να επιβάλουν ο αρχηγός στρατού και ο υπουργός άμυνας, ώστε να μπορεί να καμαρώνει άνετα η αμφιδέξια κυβέρνηση.

Παρόλο που πέρασαν δεκαετίες από τη δικατορία, το σύνθημα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» είναι πάντα σε ισχύ με διαχρονική αξία. Η φαντασιακή ομοιογένεια και ομοιομορφία ότι όλοι/ες έχουμε μία ταυτότητα ‘Έλληνες, χριστιανοί ορθόδοξοι’’ φαίνεται ότι ακόμη διαβρώνει πολλά εγκεφαλικά κύτταρα.

Το ελληνικό κράτος ηθελημένα και εσκεμμένα πάντοτε συνέδεε την υπηκοότητα με την εθνική ταυτότητα και τα θεωρούσε ταυτόσημες έννοιες. Στην προηγούμενη μορφή των δελτίων ταυτότητας υπήρχε η ένδειξη ‘Υπηκοότης’ και συμπληρωνόταν από την υπηρεσία ‘Ελληνική’, πράγμα περιττό και αυτονόητο. Για να έχεις ελληνική ταυτότητα ήταν προϋπόθεση να έχεις την υπηκοότητα, άρα η περιττή αναγραφή είχε άλλη σκοπιμότητα. Να ταυτίσει την υπηκοότητα με την εθνικότητα και έτσι οι μειονότητες, κυρίως της Θράκης, να μην μπορούν να επικαλεστούν άλλη εθνικότητα. Η επίκληση άλλης εθνικότητας ισοδυναμούσε και ισοδυναμεί δυστυχώς ακόμη με εθνική προδοσία.

Παρόλο που η εθνικότητα θα έπρεπε να επιλέγεται ελεύθερα από κάποιον αν θέλει, χωρίς γραφειοκρατικές μεσολαβήσεις, ας παρακάμψουμε την παρωχημένη έννοια της εθνικότητας και ας μιλήσουμε για ταυτότητες.

Στην εποχή μας δεν έχουμε όλοι/ες την ίδια ταυτότητα, που οδηγεί στο φαντασιακό έθνος των Ελλήνων χριστιανών ορθοδόξων. Και επίσης δεν έχουμε μία, αλλά πολλές ταυτότητες.

Αν ένας Έλληνας παντρευτεί μια Γαλλίδα και εγκατασταθούν μόνιμα στην Ελλάδα και η σύζυγος αποκτήσει τελικά την ελληνική υπηκοότητα, είναι νόμιμο να αισθάνεται μόνο Ελληνίδα, Ελληνίδα και Γαλλίδα συγχρόνως, μόνο Γαλλίδα ή μόνο Γερμανίδα, επειδή είχε έναν παππού Γερμανό ή και τίποτε από αυτά. Και ο γιος του ζευγαριού, που θα ‘υπηρετήσει’ στον ελληνικό στρατό έχει νόμιμο δικαίωμα σε πολλές και μη σταθερές ταυτότητες, ακόμη και να αισθάνεται μόνο Γάλλος.

Σύμφωνα όμως με την ελληνική λογική οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να θεωρούν εθνικούς προδότες τους Έλληνες ομογενείς με αμερικανική υπηκοότητα που παρελαύνουν εκεί με την ελληνική σημαία. Δεν το κάνουν, επειδή τους αναγνωρίζουν το δικαίωμα να αισθάνονται Έλληνες και να εντάσσονται στον αμερικανικό στρατό. Και αναγνωρίζουν και στους εδώ Έλληνες το δικαίωμα να κομπάζουν για τον εκτός συνόρων ‘ελληνισμό’.

Οι κανόνες της πολυπολιτισμικότητας δεν προϋποθέτουν την αφομοίωση και πλήρη ένταξη του άλλου σε μια ομοιογένεια, αλλά ενθαρρύνουν και ενισχύουν τη διατήρηση της διαφορετικότητας. Αλλιώς αναιρείται η ουσία της πολυπολιτισμικότητας.

Επομένως οι γιοι των Αλβανών μεταναστών, που πολύ σωστά απέκτησαν την ελληνική υπηκοότητα και εντάχθηκαν αναγκαστικά στον ελληνικό στρατό, έχουν δικαίωμα επιλογής ταυτοτήτων και έχουν δικαίωμα να μην τιμωρούνται, επειδή σχημάτισαν τον αλβανικό αετό. Ακόμη, ίσως, να διεκδικούν και κάποια κατανόηση για την πορεία της ζωής τους και για το πώς αισθάνονται.

Παράλληλα ας μη θεωρούμε ότι τα παιδιά των μεταναστών, που αρίστευσαν στο ελληνικό σχολείο και με αλλοτριωτικές παιδαγωγικές και διαδικασίες τους επιβλήθηκε ως δικαίωμα να κρατάνε την ελληνική σημαία, απαρνήθηκαν την καταγωγή τους και τη σημαία τους.

Είπα προηγουμένως πως στην εποχή μας δεν έχουμε μία, αλλά πολλές ταυτότητες, σταθερές ή πρόσκαιρες. Που μπορούν να επιλέγονται ανάλογα με την καταγωγή, τις θρησκευτικές αντιλήψεις, το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τη σωματική διάπλαση και υγεία, τη διαμονή, τις αθλητικές και καλλιτεχνικές προτιμήσεις, τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές πεποιθήσεις, την ιδεολογία, τις αποκλίσεις, την άρνηση για κατηγοριοποίηση και ένταξη.

Και εγώ διατηρώ την ελληνική ταυτότητα, αλλά η ταυτότητα που κυρίως διέπει τη ζωή μου τώρα πια είναι του υπέρβαρου συνταξιούχου που ταξινομεί φενάκες.