Τα Ξένα Fund Οδηγούν Στον Αφανισμό της Παιδείας

(Ομιλία μου σε εκδήλωση του Ρουβίκωνα για τον αφανισμό του δημόσιου σχολείου)

Η εξαγορά των πέντε πολύ μεγάλων ιδιωτικών σχολείων από ξένα fund τους τελευταίους μήνες δεν είναι μία κίνηση που αφορά ένα μικρό κομμάτι της ελληνικής εκπαίδευσης. Αντίθετα θεωρώ ότι μπορεί να επηρεάσει μέσα σε λίγα χρόνια την ελληνική εκπαίδευση συνολικά καθώς και την ελληνική κοινωνία λόγω του σταδιακού αποκλεισμού των παιδιών, που φοίτησαν σε δημόσια σχολεία, από την ανώτατη εκπαίδευση και την αγορά εργασίας.

Παράλληλα από την πλευρά της κυβέρνησης προωθείται η είσοδος μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσω του προγράμματος IB (International Baccalaureate-Διεθνές Απολυτήριο) καθώς επίσης η μεγαλύτερη αυτονόμηση των δημοσίων σχολείων με δικαιώματα, που, αντί να δίνονται στον σύλλογο διδασκόντων,ϊ δίνονται αποκλειστικά στον διευθυντή του σχολείου. Αυτά που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας και η εξαγορά των ιδιωτικών σχολείων μοιάζουν άσχετα μεταξύ τους αλλά θεωρώ ότι είναι κινήσεις αλληλοσυμπληρούμενες. Οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες είναι αυτές που άνοιξαν το δρόμο στα ξένα fund. Ας δούμε πώς;

Δεν θέλω να αναφέρω αναλυτικά ποια σχολεία εξαγοράστηκαν και από ποιους επενδυτικούς οργανισμούς, γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μου, αλλά ως παράδειγμα θα αναφέρω μόνο το αγγλικό fund Inspired που εξαγόρασε δύο σχολεία, τη Σχολή Κωστέα Γείτονα και τη Σχολή Μωραΐτη.

Η Inspired ελέγχει περισσότερα από 110 ιδιωτικά σχολεία στις πέντε ηπείρους με περισσότερους από 80.000 μαθητές. Μεγάλοι επενδυτικοί κολοσσοί έχουν επενδύσει τεράστια κεφάλαια στην Inspired και χαρακτηριστικά η Stonepeak εξαγόρασε το 2022 μετοχές της Inspired αξίας ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Προφανώς αναμένει και τα ανάλογα κέρδη. Άλλωστε στον ιστότοπό της η Inspired χαιρετίζει τη «συνεργασία» της με τη Σχολή Μωραΐτη ως «είσοδο σε νέα αγορά» (Inspired to enter new market by welcoming the leading Greek school, Moraitis School to the group). Η Σχολή Μωραΐτη την περασμένη χρονιά εμφάνισε κέρδη μόλις 500.000€. Η Inspired όμως δεν έκανε αυτήν την τεράστια επένδυση, για να εισπράττει 500,000€ και μάλιστα πολύ λιγότερα, δεδομένου ότι μάλλον θα καταβάλλει και ενοίκιο για τις εγκαταστάσεις, οι οποίες παρέμειναν στην ιδιοκτησία της οικογένειας Μωραΐτη. Από πού όμως θα βγουν τα κέρδη; Προφανώς από όπου μπορούμε να φανταστούμε, έχοντας πάντα στο μυαλό μας πως καλό σχολείο και κέρδη είναι έννοιες ασύμβατες.

Οι επενδυτικοί οργανισμοί που εξαγόρασαν τα ελληνικά ιδιωτικά σχολεία δραστηριοποιούνται κυρίως στην Αγγλία και είναι χρήσιμο να δούμε τι ισχύει σε αυτή τη χώρα. Στην Αγγλία και στα περισσότερα κράτη τα καλά ιδιωτικά σχολεία είναι μη κερδοσκοπικά ιδρύματα, που δεν εξαγοράζονται από fund όπως είναι δηλαδή στην Ελλάδα το Κολλέγιο Αθηνών και το Πηρς. Από τα λίγα βρετανικά ιδιωτικά σχολεία που είναι κερδοσκοπικές επιχειρήσεις πολλά έχουν εξαγοραστεί. Όμως στην Αγγλία, υπάρχει μια ιδιομορφία και με τα δημόσια σχολεία, που δύσκολα μπορεί κανείς να τη διανοηθεί. Σε αυτή τη χώρα λειτουργεί ένας οργανισμός, ο Ofsted, ο οποίος κάνει τις αξιολογήσεις των σχολείων. Οι άνθρωποί του εγκαθίστανται στο σχολείο και αξιολογούν όλες τις εκπαιδευτικές παραμέτρους. Αν το σχολείο δεν πάρει καλό βαθμό στην αξιολόγηση, τότε μετατρέπεται σε academy, που σημαίνει ότι εξακολουθεί να χρηματοδοτείται από το κράτος, αλλά τη διοίκησή του αναλαμβάνει ένας ιδιωτικός φορέας ακόμη και μια επιχείρηση. Και μπορεί ο ιδιωτικός φορέας ή η επιχείρηση να αναλάβει να διοικήσει ένα academy ή ακόμη και ένα σύνολο από τέτοια σχολεία. Η επιχείρηση διαχειρίζεται τα χρήματα που δίνει το κράτος, προσλαμβάνει και απολύει και συχνά στο διδακτικό προσωπικό συμπεριλαμβάνονται μετανάστες και άνεργοι ηθοποιοί. Τελευταία έχει ξεσπάσει ένα σκάνδαλο με εκπαιδευτικούς που οι διοικήσεις των academy έφεραν από τη Τζαμάικα και με διάφορα τεχνάσματα τους πλήρωναν με χαμηλότερους μισθούς, γιατί δήθεν είχαν λιγότερα προσόντα από τους Άγγλους. Άλλωστε η εκμετάλλευση των εργαζομένων ήταν το κίνητρο των διοικήσεων. Επιπλέον οι διοικούντες τα academy έχουν δικαίωμα επέμβασης στο διδακτικό πρόγραμμα, παραμερίζουν ή καταργούν τελείως τα ανθρωπιστικά μαθήματα και διδάσκουν πολλές ώρες Μαθηματικά και Αγγλικά και τα απαραίτητα για τις εξετάσεις μαθήματα. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά παίρνουν καλούς βαθμούς στις εξετάσεις και το σχολείο ανεβαίνει στην κλίμακα της αξιολόγησης. Οι απόφοιτοι του σχολείου ανταποκρίνονται στις εργοδοτικές απαιτήσεις της επιχείρησης, που διοικούσε το σχολείο, και η επιχείρηση και η υπόλοιπη αγορά μπορούν να επιλέξ τους νέους της υπαλλήλους από αυτούς.

Ας έρθουμε στην Ελλάδα τώρα. Ας πούμε αρχικά πως ένας εκπαιδευτικός της Σχολής Μωραΐτη θα κινδύνευε με απόλυση αν ερχόταν ως ομιλητής σε μια οποιαδήποτε εκδήλωση του Ρουβίκωνα με οποιοδήποτε θέμα, γιατί απαγορεύεται η δημόσια εκδήλωση πολιτικής προτίμησης ή αναφορά σε οικονομικά θέματα. Πόσο μάλλον η εντός του σχολείου, έστω και υπαινικτικά, πολιτική τοποθέτηση. Και δεν εννοώ κομματική, αλλά ουσιαστικά πολιτική.

Οι διοικούντες την Σχολή Μωραΐτη ισχυρίζονται ότι το σχολείο θα είναι πάρα πολύ καλό, αλλά η συζήτηση περιορίζεται στα τεχνικά μέσα, στο Wi Fi και στους διαδραστικούς πίνακες.

Ποιος όμως είναι ο εκπαιδευτικός στόχος του fund που εξαγόρασε το σχολείο; Η Inspired στην ιστοσελίδα της έχει με μεγάλα γράμματα κάτω από τον τίτλο της τον εκπαιδευτικό της στόχο: Δημιουργεί Ηγέτες. (Preparing Leaders).

Τα σχολεία που δημιουργούν ηγέτες, όπως και οι στρατιωτικές σχολές, πολύ απέχουν από το να είναι καλά σχολεία. Δεν είναι οι διαδραστικοί πίνακες, τα πάουερ πόιντ, και τα μαθήματα ρομποτικής αυτά που κάνουν ένα σχολείο καλό. Ένα σχολείο χαρακτηρίζεται ως καλό κυρίως από την παιδαγωγική του ιδεολογία και από τα καινοτόμα προγράμματα που προωθούν αυτή την ιδεολογία. Τα καλά σχολεία δίνουν έμφαση στη συνεργατικότητα και όχι στα ηγετικά προσόντα. Και με συγκεκριμένα προγράμματα, και όχι στα λόγια, καλλιεργούν την ισότητα και την αλληλεγγύη. Και έχουν επίσης προγράμματα κατά του bullying (όπως αυτά που εγκατάλειψε η Σχολή Μωραΐτη) και προγράμματα κατά του ρατσισμού, κατά της ξενοφοβίας, κατά της ομοφοβίας, κατά του σεξισμού και της πατριαρχίας. Αυτά όμως κοστίζουν χρήματα και για αυτό δεν προωθούνται στα δημόσια σχολεία και επιπλέον και ακόμη χειρότερα μπορεί να μην είναι επιθυμητά.

Κάποιος είπε ότι θα αφελληνιστεί από τα fund η ελληνική παιδεία. Δεν νομίζω ότι υπάρχει τέτοιος κίνδυνος δεδομένου ότι αυτά τα σχολεία απευθύνονται σε δεξιές συντηρητικές κοινωνίες. Το Κολλέγιο Αθηνών και το Πηρς, για να μην κατηγορηθούν για αμερικανικό προσανατολισμό έχτισαν ορθόδοξες εκκλησίες στον περίβολό τους. Και κάποτε που χάζευα το ενημερωτικό δελτίο του Κολλεγίου Αθηνών μέτρησα σε διαφορετικές φωτογραφίες του 13 ορθόδοξους κληρικούς. Μπορεί να υπονομευθεί το μάθημα της κοινωνιολογίας, μπορεί να χάσει την ιδεολογική της διάσταση η Ιστορία, αλλά η ελληνοχριστιανική διάσταση της εκπαίδευσης δεν κινδυνεύει.

Εκτιμώ όμως ότι, όπως και στα δημόσια, έτσι και στα σχολεία των fund ο σύλλογος διδασκόντων θα χάσει τη δύναμή του και δεν θα μπορεί να επηρεάσει ιδεολογικά την τάση του σχολείου. Αλλά, επιπλέον, προβλέπω πως ο σύλλογος τελικά θα διαλυθεί τελείως.

Από το 2026 θα λειτουργήσουν πιλοτικά τμήματα ΙΒ σε 5 πρότυπα δημόσια λύκεια. Οι απόφοιτοί του θα μπορούν να εισάγονται στα μη κρατικά πανεπιστήμια που θα ιδρυθούν χωρίς πανελλήνιες εξετάσεις. Ίσως όμως αυτό να είναι το πρώτο βήμα για να ακολουθήσει στη συνέχεια και η εισαγωγή στα κρατικά πανεπιστήμια, δεδομένου ότι θα επεκταθεί η ίδρυση τμημάτων ΙΒ και σε άλλα πρότυπα λύκεια.

Στην προοπτική να μπορούν οι απόφοιτοι του IB (International Baccalaureate) να φοιτούν στα ελληνικά πανεπιστήμια τα σχολεία αυτά θα μετατραπούν κυρίως σε σχολεία IB και θα έχουν όλες τις πόρτες ανοικτές στα ιδιωτικά ελληνικά πανεπιστήμια, στα πανεπιστήμιο του εξωτερικού και ενδεχομένως αργότερα και στα ελληνικά κρατικά πανεπιστήμια. Τα σχολεία που ήδη διδάσκουν το πρόγραμμα ΙΒ διαφημίζουν ότι έχουν σχεδόν 100% επιτυχία εισαγωγής στα ξένα πανεπιστήμια λόγω της υψηλής βαθμολογίας τους. Το ΙΒ είναι ένα απαιτητικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα και πώς γίνεται οι μαθητές να εξασφαλίζουν μια υψηλή βαθμολογία; Πολλά μπορεί να υποθέσει κανείς μια και ένα ποσοστό της βαθμολογίας διαμορφώνεται εσωτερικά από το σχολείο. Και όπως έχει ήδη δημοσιευτεί ένα άλλο ποσοστό προέρχεται από εκτενή εργασία που σε ιδανικές καταστάσεις συγγράφει ο μαθητής, αλλά σε άλλες τη γράφει ο ιδιαιτερατζής έναντι υψηλής αμοιβής και ο εκπαιδευτικός που κάνει το μάθημα πιέζεται από τους γονείς και το σχολείο να βεβαιώσει ότι η εργασία γράφτηκε από το παιδί.

Επιπλέον πολύ συχνά οι εκπαιδευτικοί είναι από ξένη χώρα, μπορεί και από τη Τζαμάικα, μια και τα πιο πολλά μαθήματα γίνονται στην αγγλική γλώσσα, χωρίς τα τυπικά προσόντα των Ελλήνων εκπαιδευτικών, με ετήσιες συμβάσεις, χωρίς δικαίωμα ψήφου στον ουσιαστικά ανύπαρκτο σύλλογο διδασκόντων και χωρίς δυνατότητα συνδικαλισμού και συμμετοχής σε απεργία και πάντα με την απειλή της μη ανανέωσης της σύμβασης. Τα σχολεία ΙΒ δεν απεργούν ποτέ.

Συνοψίζοντας να πω ότι ένα παιδί υψηλού εισοδήματός θα μπορεί με το απολυτήριο ΙΒ από ένα σχολείο των fund να μπαίνει στο ελληνικό ιδιωτικό πανεπιστήμιο με άνεση, παίρνοντας τη θέση από ένα παιδί του δημοσίου που ξημεροβραδιάζεται στα φροντιστήρια και μπορεί να μπει στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο μόνο με πανελλήνιες. Και στη συνέχεια, στην αγορά εργασίας, πέραν των παρασκηνιακών διευθετήσεων, θα έχει ένα επιπλέον προβάδισμα:

Γιατί είναι απολιτίκ.

Ψηφίζει σωστά.

Έχει φιλοδοξία και ανταγωνιστικότητα.

Θεωρεί ότι ο συνδικαλισμός εμποδίζει την πρόοδο.

Δεν έχει κάνει κατάληψη.

Δεν έχει συμμετάσχει στην πορεία του Πολυτεχνείου και στην πορεία για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Δεν ξέρει ποιοι είναι ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος και ο Νίκος Ρωμανός.

Δεν θέλει «λαθρομετανάστες».

Δεν ξέρει πού είναι η Γάζα.

Δεν συμφωνεί με τον όρο γυναικοκτονία.

Οι διαδρομές του έχουν σταματήσει εκεί που η Σκουφά συναντά τη Ναυαρίνου.

Και τέλος, δεν αμφισβήτησε και δεν θα αμφισβητήσει ποτέ την ιεραρχία.

Και τα fund θα θησαυρίζουν από τον αφανισμό της παιδείας γενικότερα και όχι μόνο του δημόσιου σχολείου.

Η Inspired και η Σχολή Μωραΐτη. Πριν από όλα και πάνω από όλα το κέρδος

Η Σχολή Μωραΐτη ανακοίνωσε τη «συνεργασία» της με τον πολυεθνικό κερδοσκοπικό οργανισμό Inspired Educational Group και μου θύμισε ότι διάφοροι εργοδότες μου αναφέρονταν σε εμένα ως συνεργάτη τους, αλλά εγώ ήξερα ότι ήμουν υπάλληλός τους. Είμαι βέβαιος ότι και οι πρώην ιδιοκτήτες της Σχολής Μωραΐτη δεν έχουν αυταπάτες. Ωραιοποιούν την εξαγορά με τη λέξη «συνεργασία», για να μην προκαλέσουν ανησυχία στους γονείς των παιδιών και στους εργαζόμενους αλλά πολύ καλά ξέρουν ότι ούτε περί συνεργασίας πρόκειται ούτε έχει μακροχρόνια ισχύ η εξαγγελία ότι τίποτε δεν θα αλλάξει. Αυτό το τίποτε δεν θα αλλάξει το καταλαβαίνουν αλλιώς όσοι γνωρίζουν την περί άρνησης θεωρία του Φρόιντ.

Η Inspired ελέγχει περισσότερα από 110 ιδιωτικά σχολεία στις πέντε ηπείρους με περισσότερους από 80.000 μαθητές. Μεγάλοι επενδυτικοί κολοσσοί έχουν επενδύσει τεράστια κεφάλαια στην Inspired και χαρακτηριστικά η Stonepeak εξαγόρασε το 2022 μετοχές της Inspired αξίας ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Προφανώς αναμένει και τα ανάλογα κέρδη. Η Σχολή Μωραΐτη έχει ένα χρέος στην Τράπεζα Πειραιώς σχεδόν 12 εκατομμυρίων. Παρά το χρέος και τα μειωμένα κέρδη του Σχολείο σε 500.000€ το χρόνο η Inspired θα αποκομίσει μεγάλα κέρδη από τη διαχείριση της Σχολής Μωραΐτη. Με ποιον τρόπο, θα το δούμε προσεχώς όταν τα «δεν θα αλλάξει τίποτε» θα αρχίσουν να φυλλορροούν ένα ένα. Άλλωστε η Inspired στον ιστότοπό της χαιρετίζει τη «συνεργασία» της με τη Σχολή Μωραΐτη ως «είσοδο σε νέα αγορά» (Inspired to enter new market by welcoming the leading Greek school, Moraitis School to the group). Και κατά πάσα πιθανότητα, εκτός από μισθούς προς τους πρώην ιδιοκτήτες που παραμένουν σε διοικητικές θέσεις, η Inspired ίσως να πληρώνει και μεγάλο ενοίκιο προς αυτούς, δεδομένου ότι οι πρώην ιδιοκτήτες έχουν την πλήρη ιδιοκτησία των κτηρίων, αφού εξαγόρασαν το μερίδιο του Γιώργου Κασιμάτη με δάνειο 13 εκατομμυρίων. Ως εκ τούτου δεν ανησυχούμε για τα έσοδα της οικογένειας Μωραΐτη-Καρτάλη, αλλά ανησυχούμε για το πως θα επιτευχθούν τα κέρδη της Inspired.

Όλοι τους, παλαιοί και νέοι ιδιοκτήτες μιλούν για πολύ καλό Σχολείο. Αμφιβάλλω όμως πολύ για το αν ξέρουν τι θα πει καλό σχολείο, πέρα από τα παχιά λόγια που χρησιμοποιούν, και σίγουρα δεν είναι σε θέση να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν προγράμματα πέραν αυτών που σχετίζονται αποκλειστικά με τη γνώση.

Από όσα ξέρουμε από τα Academies στην Αγγλία, που χρηματοδοτούνται από ιδιωτικούς οργανισμούς, έχουν νέους εκπαιδευτικούς με λίγα προσόντα και χαμηλούς μισθούς και δίνουν έμφαση μόνο στη διδασκαλία των Μαθηματικών και των Αγγλικών, ώστε να έχουν επιτυχία στις εξετάσεις, και όλα τα υπόλοιπα μαθήματα και οι εκπαιδευτικοί στόχοι παραμελούνται και παραμερίζονται.

Η Inspired στην ιστοσελίδα της έχει με μεγάλα γράμματα κάτω από τον τίτλο της τον εκπαιδευτικό της στόχο: Δημιουργεί Ηγέτες. (Preparing Leaders).

Επομένως απευθύνεται κυρίως σε γονείς πολύ υψηλού εισοδήματος που θέλουν το αγοράκι τους να γίνει τεχνοκράτης που θα βάζει κάτω από το όνομά του στα Αγγλικά τον τίτλο Managing Director, όπως ο Αντώνης Καρτάλης.

Τα σχολεία που δημιουργούν ηγέτες, όπως και οι στρατιωτικές σχολές, πολύ απέχουν από το να είναι καλά σχολεία. Δεν είναι οι διαδραστικοί πίνακες, τα πάουερ πόιντ, και τα μαθήματα ρομποτικής αυτά που κάνουν ένα σχολείο καλό. Ένα σχολείο χαρακτηρίζεται ως καλό κυρίως από την παιδαγωγική του ιδεολογία και από τα καινοτόμα προγράμματα που προωθούν αυτή την ιδεολογία. Τα καλά σχολεία δίνουν έμφαση στη συνεργατικότητα και όχι στα ηγετικά προσόντα. Και με συγκεκριμένα προγράμματα, και όχι στα λόγια, καλλιεργούν την ισότητα και την αλληλεγγύη. Και έχουν επίσης προγράμματα κατά του bullying (όπως αυτά που εγκατάλειψε η Σχολή Μωραΐτη) και προγράμματα κατά του ρατσισμού, κατά της ξενοφοβίας, κατά της ομοφοβίας, κατά του σεξισμού και της πατριαρχίας, ώστε οι μαθήτριες της Σχολής Μωραΐτη να μην κάνουν κυρίως «κοριτσίστικες» σπουδές, όπως Ψυχολογία, και να ντύνονται στα ολόλευκα σαν έτοιμες νύφες στην τελετή αποφοίτησης.

Και μια ερώτηση: Τα δεκαοχτάχρονα αγόρια εξακολουθούν να βγάζουν τα παντελόνια τους και να φορούν τα αθλητικά τους ρούχα σε κοινή θέα στην αυλή, γιατί έτσι κάνουν τα αγόρια και boys will always be boys.

Προσωπικά συμβουλεύω τον Αντώνη Καρτάλη να στείλει τις κόρες του σε άλλο σχολείο.

Η απεργία στη Σχολή Μωραΐτη για τον αντιεργασιακό νόμο

Η απεργία για τον αντιεργασιακό νόμο της κυβέρνησης λειτούργησε ακόμη μια φορά ως καταλύτης στη Σχολή Μωραΐτη. Η διοίκηση του σχολείου συνεχώς απομακρύνεται ιδεολογικά από τον βασικό κορμό του εκπαιδευτικού προσωπικού, χωρίς να αντιλαμβάνεται τις επιπτώσεις για το ίδιο το σχολείο που ενέχει αυτή η ιδεολογική δυσαρμονία. Στο προ κρίσεως παρελθόν η διοίκηση του σχολείου ακολουθούσε φιλελεύθερη και δημοκρατική στάση και συμπαραστεκόταν στα αιτήματα των εκπαιδευτικών. Ποτέ δεν αξιολογούσε τους εκπαιδευτικούς με βάση τη συμμετοχή τους στην απεργία και ήταν το μοναδικό ίσως σχολείο, στο οποίο απεργούσαν και οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί και όσοι είχαν μειωμένο διδακτικό πρόγραμμα και έλπιζαν σε αύξηση του ωραρίου τους. Το σχολείο έκλεινε στις απεργίες και έτσι δεν γινόταν διαχωρισμός σε απεργούς και απεργοσπάστες, σε καλούς και κακούς εργαζόμενους. Αυτό ωφελούσε βεβαίως τους εκπαιδευτικούς, αλλά κυρίως ωφελούσε το σχολείο και το εκπαιδευτικό έργο. Οι εκπαιδευτικοί δεν ήταν σε ιδεολογική ρήξη με τη διοίκηση, ούτε έβλεπαν τις αξίες τους να ποδοπατούνται στο βωμό της αλαζονείας, της έπαρσης και της ταξικής διαφοροποίησης.

Την τελευταία δεκαετία η πολυπρόσωπη πλέον διοίκηση της Σχολής Μωραΐτη αποφάσισε να μετατρέψει το σχολείο σε φάμπρικα. Στη φάμπρικα οι ιδιοκτήτες, οι διευθυντές και οι εργαζόμενοι μπορούν να έχουν, δυστυχώς, διαφορετικά συμφέροντα και διαφορετική ιδεολογία. Η ποιότητα του εργοστασιακού προϊόντος δεν εξαρτάται από την ιδεολογία της μηχανής. Στο σχολείο όμως οι εκπαιδευτικοί δεν είναι μηχανές, ούτε τα παιδιά η πρώτη ύλη. Μπορεί οι διοικούντες το σχολείο να νομίζουν, όπως και η υπουργός τους, ότι οι εκπαιδευτικοί μπαίνουν στην τάξη και λύνουν εξισώσεις ή παραθέτουν ανώμαλα ρήματα, αλλά τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.

Και η πιο απλή και η πιο «αθώα» περιγραφή είναι επιδεκτική ερμηνείας και κάθε ερμηνεία εμπεριέχει και ιδεολογία. Και αφήνω κατά μέρος το hidden curriculum από το οποίο σφύζει το παιδαγωγικό έργο.

Η διοίκηση του σχολείου διδάσκει στα παιδιά ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να εργάζονται υπό ένα ανελεύθερο και αντιδημοκρατικό καθεστώς στυγνής εκμετάλλευσης και θέλει συγχρόνως να διατηρεί την ψευδαίσθηση ότι προσφέρει παιδεία. Αλλά παιδεία προσφέρεται μόνο όταν οι εκπαιδευτικοί είναι ελεύθεροι να απεργήσουν και εξηγήσουν αναλυτικά στα παιδιά τους λόγους για τους οποίους απεργούν. Δεν είναι δικαίωμα των εκπαιδευτικών να εξηγούν στα παιδιά γιατί απεργούν, αλλά υποχρέωσή τους. Πρέπει να τους εξηγήσουν ότι δεν απεργούν εναντίον τους, αλλά υπέρ τους, για μια καλύτερη κοινωνία. Δεν είναι δυνατόν το σχολείο και οι γονείς να εμπιστεύονται την παιδεία των παιδιών σε ανθρώπους που τελικώς δεν εμπιστεύονται και περιφρονούν.

Η γενική διευθύντρια της Σχολής Μωραΐτη όταν θέλει να κολακέψει και έτσι να χειραγωγήσει τους εκπαιδευτικούς τους λέει: «το Σχολείο είστε εσείς». Με άλλα λόγια τους λέει: «εσείς εκφράζετε την ιδεολογία του σχολείο και Εγώ δεν κολλάω πουθενά».

Στην τελευταία απεργία, από όσα μαθαίνω, η διοίκηση του σχολείου προχώρησε ακόμη ένα βήμα προς τον ευτελισμό. Λειτούργησε απεργοσπαστικά και ανέθεσε εκπαιδευτικό έργο σε μη εκπαιδευτικό προσωπικό του σχολείου. Από εκείνους που τους απολύει όποια ώρα θέλει. Και οι γονείς δεν διαμαρτύρονται. Οι γονείς δεν διαμαρτύρονται, γιατί η Σχολή Μωραΐτη έπαψε πλέον να είναι ένα φιλελεύθερο δημοκρατικό σχολείο και έγινε ένα ακόμη σχολείο της σειράς, ένα ακόμη σχολείο της Νέας Δημοκρατίας. Απευθύνεται αποκλειστικά σε σκληροπυρηνικούς νεοδημοκράτες γονείς, οι οποίοι πάνω από όλα βάζουν την αποτυχία της απεργίας και την επικράτηση της κομματικής γραμμής.

Κάθε επιχειρησιακή επιλογή έχει και τις επιπτώσεις της και μάλιστα σε μια εποχή που δελεάζουν τα γερμανόφωνα και γαλλόφωνα σχολεία. Προς το παρόν τα φουγάρα της φάμπρικας βγάζουν πολύ καπνό. Η τελευταία απεργία λειτούργησε ως καταλύτης στη Σχολή Μωραΐτη. Και η αντίδραση παρήγαγε πολύ ίζημα, κοινώς κατακάθι. Της κοινωνίας εννοώ.

Τι προκάλεσε την ‘απόλυση’

Από τη στιγμή που ανέλαβα τη διεύθυνση του γυμνασίου δεν είχα ψευδαισθήσεις για τις προσδοκίες της ιδιοκτησίας και συγχρόνως ήξερα πως δεν έπρεπε να επιτρέψω στον εαυτό μου να μεταβληθεί σε διευθυντικό στέλεχος ανώνυμης εταιρίας. Ήμουν και έπρεπε να παραμείνω εκπαιδευτικός και να φροντίσω να βελτιωθεί το εκπαιδευτικό έργο με μοναδικούς γνώμονες το παιδαγωγικό συμφέρον των παιδιών και την προάσπιση του ρόλου των εκπαιδευτικών. Δεν είχα διλήμματα, γιατί ήξερα τι έπρεπε να γίνει από τότε που ήμουν καθηγητής, χωρίς καμιά διοικητική θέση. Για να γίνει το εκπαιδευτικό έργο καλύτερο, έπρεπε να αναβαθμισθεί ο ρόλος των εκπαιδευτικών. Όταν οι εκπαιδευτικοί αισθάνονται πως ο λόγος τους δεν μετράει σε τίποτε, πως δεν συμμετέχουν στις αποφάσεις, που λαμβάνονται πρόχειρα και χωρίς παιδαγωγικά κριτήρια, πως όλα γίνονται ερήμην τους, πως δεν επιβραβεύονται η προσφορά και η σκληρή εργασία, αλλά οι δημόσιες σχέσεις, τότε το εκπαιδευτικό και το παιδαγωγικό έργο δεν πάνε καλά. Δεν μπορούν  να πάνε καλά, γιατί σταδιακά μειώνονται το κέφι για προσφορά, η διάθεση για ενημέρωση και καλύτερη κατάρτιση, η πρωτοβουλία για ανανέωση. Οι εκπαιδευτικοί καταλήγουν να είναι διεκπεραιωτές μιας αποσκελετωμένης ύλης.  Ήξερα επομένως πως έπρεπε να αναβαθμισθεί ο ρόλος τους, παράλληλα με πιέσεις για οικονομική ικανοποίηση. Και μπορεί για τα οικονομικά άλλοι να είχαν τον τελευταίο λόγο, αλλά για την ηθική αναβάθμισή τους και την αύξηση του κύρους τους ήμουν αποκλειστικά υπεύθυνος και αρμόδιος, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια.

Συνέχεια

Το έργο μου στη Σχολή ΜΩΡΑΪΤΗ

  • Προτεραιότητά μου ήταν να αποκτήσει ο σύλλογος διδασκόντων τον ουσιαστικό ρόλο, που του αποδίδει η νομοθεσία και τον καθιστά το κυρίαρχο διοικητικό όργανο. Οι αποφάσεις του είναι δεσμευτικές και για την ιδιοκτησία και τη διεύθυνση και είναι ο βασικός ρυθμιστής της λειτουργίας του σχολείου. Οι προκατασκευασμένες αποφάσεις και η υφαρπαγή της επικυρωτικής υπογραφής των μελών του συλλόγου σταμάτησε. Οι εκπαιδευτικού χαρακτήρα αποφάσεις και οι αποφάσεις που επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα το εκπαιδευτικό έργο πρέπει να λαμβάνονται από τους μόνους αρμόδιους, τους εκπαιδευτικούς. Συνέχεια