Ο πρώτος αντιτρομοκρατικός νόμος μετά την μεταπολίτευση είναι ο 774/1978, ο οποίος προέβλεπε ακόμη και θανατική ποινή. Τα αθώα θύματα αυτού του νόμου και των άλλων που ακολούθησαν είναι πολύ περισσότερα από τα θύματα της τρομοκρατίας. Θύτες ήταν η αστυνομία, η δικαιοσύνη και οι νομοθέτες των τρομονόμων, ενώ τα θύματα προέρχονται από τον αντιεξουσιαστικό χώρο ή θεωρήθηκε ότι ανήκουν σε αυτόν.

Οι πρώτοι δεκατρείς που συνελήφθησαν το 1980 αθωώθηκαν μετά από πολύμηνη προφυλάκιση. Η μέθοδος όμως να προφυλακίζονται αθώοι και να αθωώνονται στη συνέχεια από έλλειψη στοιχείων θεωρήθηκε προφανώς πολύ επιτυχής και δεν έχει εγκαταλειφθεί. Είναι χαρακτηριστικό όμως ότι τον Μάρτιο του 1980 συνελήφθησαν στη Χαλκίδα με τον αντιτρομοκρατικό νόμο τρεις ανήλικοι μαθητές, επειδή έκαψαν τα απουσιολόγια του σχολείου. Οι περιπτώσεις είναι αμέτρητες, αλλά θα σταθώ σε μία εκείνης της εποχής. Στη σύλληψη, το 1981, των αδελφών Αικατερίνης και Ευαγγελίας (Λίτσας) Τσαγκαράκη 23 και 20 ετών αντίστοιχα και του Βαγγέλη Λάμπρου, ο οποίος το 1979 σε ηλικία 23 ετών είχε φυλακιστεί για εκούσια απαγωγή της ανήλικης τότε Λίτσας Τσαγκαράκη. Τον Δεκέμβριο του 1980 κάηκαν τα πολυκαταστήματα Μινιόν και Κατράντζος και τον Ιούνιο του 1981 τα πολυκαταστήματα Κλαουδάτος και Ατενέ. Μετά από λίγες ημέρες συνελήφθη ως ύποπτος για τους εμπρησμούς ο Βαγγέλης Λάμπρου, ο οποίος ανήκε στον αντιεξουσιαστικό χώρο και αμέσως μετά η αστυνομία έκανε έφοδο στο σπίτι των αδελφών Τσαγκαράκη, λόγω της προηγούμενης σχέσης της Λίτσας Τσαγκαράκη με τον Βαγγέλη Λάμπρου, παρόλο που αυτός εκείνη την εποχή συζούσε με άλλη γυναίκα.

Θυμάμαι δισέλιδο ρεπορτάζ σε εφημερίδα, όπου οι αδελφές Τσαγκαράκη εμφανίζονταν αναμφισβήτητα ως ένοχες για τους εμπρησμούς. Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν τότε θεωρήθηκαν αδιάσειστα. Οι δύο αδελφές έκαναν συχνά ταξίδια στο εξωτερικό, στο σπίτι τους βρέθηκαν πολλά μπουκάλια με χημικά καθώς και τεύχη της εξτρεμιστικής οργάνωσης Αντί. Πρόκειται βέβαια για το ευρείας κυκλοφορίας περιοδικό Αντί, του οποίου τα γραφεία ήταν στο Κολωνάκι.

Λίγες μέρες αργότερα αποδείχθηκε ότι τα ταξίδια στο εξωτερικό αφορούσαν επισκέψεις σε οφθαλμιατρικό κέντρο, λόγω των προβλημάτων όρασης της μιας από τις δύο αδελφές και τα μπουκάλια με τα χημικά ήταν οφθαλμιατρικά φάρμακα. Και ο Λάμπρου και οι δύο αδελφές απηλλάγησαν από τις κατηγορίες, όμως στην αντίληψη της κοινωνίας οι αδελφές παρέμειναν ένοχες. Λίγους μήνες αργότερα ο πατέρας των αδελφών Τσαγκαράκη, που υπηρετούσε ως υπεύθυνος ασφαλείας του νομισματοκοπείου της Τράπεζας της Ελλάδας, έβαλε τέλος στη ζωή του αυτοπυρπολούμενος στο προαύλιο της εκκλησίας. Επέλεξε αυτόν τον τρόπο θανάτου, που συνήθως επιλέγουν οι απόλυτα αδύναμοι και αγανακτισμένοι άνθρωποι. Δεν πυρπόλησαν οι κόρες του τα πολυκαταστήματα, αλλά οι εκπρόσωποι του κράτους πυρπόλησαν αυτόν τον πατέρα. Ο Βαγγέλης Λάμπρου συνελήφθη επανειλημμένα, χωρίς ποτέ να αποδειχθεί ανάμειξή του σε οποιαδήποτε πράξη. Τέλος, θεωρήθηκε ύποπτος και για το “ριφιφί” στην Τράπεζα Εργασίας το 1992. Και πάλι δεν προέκυψε κάτι που να τον συνδέει με την υπόθεση, αλλά λόγω της κακής πλέον ψυχικής κατάστασής του, αυτοκτόνησε στην Αίγινα το 1994, σε ηλικία 39 ετών.

Θα ήθελα να κάνω και μια σύντομη αναφορά στον Νίκο Ρωμανό, επειδή η περίπτωσή του είναι πρόσφατη και δεν χρειάζεται μεγάλη εξιστόρηση. Καταδικάστηκε σε κάθειρξη 20 ετών, για απόπειρα ληστείας και ως αυτόνομος τρομοκράτης, μια και δεν στοιχειοθετήθηκε η ανάμειξή του σε κάποια οργάνωση, και αν και δεν είχε προβεί σε κάποια αντιτρομοκρατική πράξη. Επιπλέον ουδέποτε του χορηγήθηκε άδεια σπουδών, παρά την ειδική νομοθέτηση που έγινε τον Δεκέμβριο του 2014 για εκείνον, μετά την μεγάλης διάρκειας απεργία πείνας που είχε κάνει.

Με άλματα και σημαντικές παραλείψεις φθάνουμε στο τώρα. Στον Θεόφιλο, στον Περικλή και την Ηριάννα. Στα γνωστά σε όλους. Όμως θα κάνω μια τελευταία παρένθεση.

Τον Οκτώβριο του 2010 εκδόθηκε η απόφαση του δικαστηρίου για τους δύο ενόχους για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Οι δύο ένοχοι όχι μόνο δολοφόνησαν εν ψυχρώ ένα αθώο αγόρι 15 ετών, αλλά από κοινού απέκρυψαν και αλλοίωσαν τα επιβαρυντικά για αυτούς στοιχεία και προσπάθησαν με κατασκευασμένα στοιχεία να αποδώσουν τη δολοφονία σε άμυνα. Και επιπλέον επιβάρυναν το ελληνικό δημόσιο με 800.000€, όση είναι η αποζημίωση του κράτους προς την οικογένεια Γρηγορόπουλου. Ο συνένοχος για τη δολοφονία ειδικός φρουρός Βασίλης Σαραλιώτης καταδικάστηκε σε δεκαετή φυλάκιση. Τον επόμενο Οκτώβριο με απόφαση του πενταμελούς εφετείου Λαμίας αποφυλακίστηκε ο Βασίλης Σαραλιώτης, λόγω των προβλημάτων υγείας του πατέρα του! Και καθυστέρησε η απόφαση ένα χρόνο, όχι για άλλο λόγο, αλλά επειδή η δικαιοσύνη είναι αργή. Φαντάζομαι ότι ο πατέρας της Ηριάννας είναι απόλυτα υγιής, αλλιώς θα είχε αποφυλακιστεί και αυτή.