Όχι δεν με καθησυχάζει η παρέμβαση του Αρείου Πάγου, που έγινε λίγες ημέρες μετά την απαράδεκτη απόφαση του Εφετείου Λαμίας που αθωώνει τον Σαραλιώτη και αποφυλακίζει τον Κορκονέα, με την αναγνώριση του ελαφρυντικού του πρότερου σύννομου βίου.

Δεν με καθησυχάζει γιατί η δίκη αυτή με δίδαξε να αντιμετωπίζω με μεγάλη καχυποψία οτιδήποτε σχετικό με αυτήν. Και τώρα δεν ξέρω αν ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου πραγματικά ανησυχεί για την αποδοθείσα «δικαιοσύνη» από το εφετείο ή προβαίνει σε ένα ελιγμό, ώστε να εκτονωθούν οι αντιδράσεις της κοινωνίας και να μην κλιμακωθούν περισσότερο, δεδομένου ότι εισερχόμαστε σε μια πολύμηνη διαδικασία αναβολής πριν οριστικοποιηθεί η δικαστική απόφαση.

Και εξηγώ: Ο εισαγγελέας ζήτησε να του αποσταλεί η απόφαση με τα συνημμένα πρακτικά. Για μια δίκη διάρκειας περίπου τριών ετών θα απαιτηθούν μήνες, για να καθαρογραφηθούν τα πρακτικά και ίσως μήνες, για να μελετηθούν από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, πριν αποφασίσει αν θα ασκήσει αναίρεση. Ίσως οι δικαστικοί παράγοντες να ελπίζουν ότι και αν στο τέλος δεν ασκηθεί η αναίρεση, η κοινωνία θα έχει σταδιακά αποδεχθεί το αποτέλεσμα και με αυτόν τον τρόπο τελικά θα αποφευχθούν οι αντιδράσεις. Στην περίπτωση της καθαρίστριας τα πράγματα έγιναν γρήγορα, γιατί σε εκείνη την δίκη τα πρακτικά ήταν πολύ σύντομα και όχι ένας ογκώδης τόμος.

Επιπλέον δεν έχω εμπιστοσύνη στα πρακτικά. Τα πρακτικά δεν μαγνητοφωνούνται και η γραμματέας στην ουσία κρατάει σημειώσεις, γιατί η δίκη δεν διεξάγεται σε ρυθμό υπαγόρευσης. Αλλά και από τα καταγραμμένα πρακτικά η πρόεδρος διαγράφει αρκετά. Για παράδειγμα στη δική μου εξέταση ως μάρτυρα η πρόεδρος μού έκανε πάρα πολλές ερωτήσεις σε σχέση με το International Bacalaureat. Ποια σχολεία το προσφέρουν, σε ποια γλώσσα γίνεται το μάθημα, τι μαθήματα προσφέρονται, σε ποια πανεπιστήμια εισάγονται τα παιδιά. Ερωτήσεις των οποίων την απάντηση δεν γνώριζα πάντα και που ήταν παντελώς άσχετες με την εκδικαζόμενη υπόθεση. Ερωτήσεις που είχαν σχέση ενδεχομένως μόνο με τις σπουδές κάποιου συγγενικού προσώπου τής προέδρου και καμιά με τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου. Η πρόεδρος δημόσια έδειξε ότι πρωτίστως ενδιαφέρεται να μάθει για το International Bacalaureat και δευτερευόντως για ό,τι αφορά τη δίκη. Άλλωστε και αυτό είναι ένα επιχείρημα στον ισχυρισμό μου ότι η απόφαση ήταν προειλημμένη και δεν διαμορφώθηκε από την ακροαματική διαδικασία. Όμως όλος αυτός ο διάλογος περί International Bacalaureat νομίζετε ότι θα περιλαμβάνεται στα πρακτικά; Όχι βεβαίως.

Ακόμη και την τελευταία ημέρα, μετά την απόφαση ο Νίκος Κωνσταντόπουλος προέβη σε μια δήλωση, ενώ η πρόεδρος δεν του επέτρεπε να μιλήσει και όρθιος ο Νίκος Κωνσταντόπουλος της εξηγούσε ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμά του να προβαίνει σε δηλώσεις. Πριν ολοκληρώσει τη δήλωσή του ο εξαίρετος νομικός η πρόεδρος έδωσε τον λόγο στην υπεράσπιση, στην οποία υποσχέθηκε ότι δεν θα επιτρέψει «να γραφούν αυτά στα πρακτικά». Και πάλι αναγκάστηκε να σηκωθεί όρθιος ο Νίκος Κωνσταντόπουλος και να πει: «Όχι, κυρία πρόεδρε, δεν έχετε δικαίωμα να διαγράψετε τίποτε», αλλά η πρόεδρος κοίταζε αλλού.

Επιπλέον δεν με καθησυχάζει η παρέμβαση του Αρείου Πάγου, επειδή κατεξοχήν οι δύο δίκες σε πρώτο και σε δεύτερο βαθμό με έμαθαν να μην έχω εμπιστοσύνη στους δικαστές. Γιατί και στην πρώτη δίκη στην Άμφισσα η πρόεδρος του δικαστηρίου Αντζελίτα Παπαβασιλείου και ο δικαστής Νικόλαος Νταής μειοψήφισαν σε όλες τις αποφάσεις. Ξεχώρισε μόνον ένας δικαστής ο Γεώργιος Βώττης, ο οποίος τάχθηκε με την πλευρά των ενόρκων. Τις καταδικαστικές αποφάσεις στην πρώτη δίκη σήκωσαν στις πλάτες τους ο δικαστής Γεώργιος Βώττης και οι τρεις γυναίκες ένορκοι, ενώ στην απόρριψη του ελαφρυντικού του προτέρου εντίμου βίου συντάχτηκε και ο τέταρτος ένορκος. Και βέβαια δεν φταίει ο νέος ποινικός κώδικας για την αναγνώριση του σύννομου πρότερου βίου, γιατί και στην προηγούμενη δίκη συζητήθηκε διεξοδικά το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου και απορρίφθηκε από την πλειοψηφία που αποτελούσαν ο Γεώργιος Βώττης και οι τέσσερις ένορκοι. Εάν είχε αναγνωριστεί το ελαφρυντικό, τα ισόβια θα είχαν σπάσει από τότε.

Είτε έντιμος, είτε σύννομος ονομάζεται ο πρότερος βίος δεν μπορεί να αναγνωρίζεται σε άτομο που δεν εμφορείται από τις αξίες της ισότητας, της δικαιοσύνης και της ανεκτικότητας απέναντι στη διαφορετικότητα, που οι συνάδελφοί του μόνον αυτόν αποκαλούσαν Ράμπο και η πολιτεία του όπλισε το χέρι για την προστασία και όχι τη δολοφονία των πολιτών.

Να επισημάνω ότι από τις τρεις γυναίκες ενόρκους οι δύο ήταν εκπαιδευτικοί. Και οι εκπαιδευτικοί έχουν μάθει να υψώνουν το ανάστημά τους και να αντιστέκονται στην αδικία. Επιπλέον ο διορισμός τους στο δημόσιο είναι άμεμπτος, δεν έχουν υποχρέωση σε κανένα πολιτικό πρόσωπο που μεσολάβησε και πιστεύω ότι το ίδιο ισχύει και για τους δύο άλλους συναδέλφους τους στη δίκη.

Ελπίζω ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, τον οποίο βεβαίως δεν γνωρίζω, να είναι του αναστήματος του Γεωργίου Βώττη και να μην αποτελεί ο Γεώργιος Βώττης μοναδική εξαίρεση.

Και ελπίζω η τωρινή παρέμβασή του να μην είναι ένας ελιγμός απέναντι στις διαδηλώσεις που χαλάνε το κυβερνητικό αφήγημα, ώστε να έχει τον χρόνο η κυβέρνηση να προσλάβει τους νέους 1500 σύννομους Κορκονείς και αθώους Σαραλιώτες, που θα καταστείλουν τις αντιδράσεις.