Οι πλέον αδικημένοι εκπαιδευτικοί στη Σχολή Μωραΐτη είναι όσοι διδάσκουν ξένες γλώσσες και ιδιαίτερα όσοι διδάσκουν τη δεύτερη ξένη γλώσσα: Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά. Κάποιοι εκπαιδευτικοί δεν έχουν διοριστήριο και εμφανίζονται σαν να διδάσκουν σε ένα ανύπαρκτο στην πράξη φροντιστήριο, ενώ σχεδόν όλοι έχουν μικρότερο διοριστήριο από τις ώρες που πραγματικά διδάσκουν. Και όταν κάποια από τις παλιές καθηγήτριες πάρει σύνταξη γίνεται σκοτωμός για το μοίρασμα του διοριστηρίου μεταξύ αυτών που θεωρούν ότι έχουν σειρά. Για τους νεότερους δεν περισσεύει τίποτε. Ποτέ οι εκπαιδευτικοί των ξένων γλωσσών δεν πληρώθηκαν υπερωρίες, όταν δίδασκαν μετά τις 13:30 και έχουν το πιο ακατάστατο πρόγραμμα. Τα διοριστήριά τους δεν συμπίπτουν με τις τάξεις που διδάσκουν. Μπορεί να έχουν διοριστήριο στο δημοτικό, αλλά να διδάσκουν στο γυμνάσιο, μπορεί να εμφανίζονται ότι διδάσκουν στην α’ γυμνασίου, αλλά να διδάσκουν στην τρίτη, οπότε δημιουργείται ένας πανικός για το ποιοι θα υπογράψουν τα πρακτικά, τα θέματα των εξετάσεων, τα βιβλία της ύλης, τα απουσιολόγια, τα απολυτήρια. Και όλα αυτά παρουσιάζονται ως εξυπηρετήσεις του Σχολείου προς τους εκπαιδευτικούς και όχι ως εξυπηρετήσεις των εκπαιδευτικών προς το Σχολείο. Πάντα οι εκπαιδευτικοί των ξένων γλωσσών τελούν σε ένα καθεστώς εκβιασμού, ότι θα απολυθούν, ότι θα μειωθούν οι ώρες διδασκαλίας τους, ώστε να περιοριστούν στις ώρες του διοριστηρίου τους, ότι δεν θα αυξηθούν ποτέ το διοριστήριό τους, το διδακτικό τους πρόγραμμα και ο μισθός τους, ο οποίος εξαρτάται από τα μισθολογικά τους κλιμάκια, τα οποία καθηλώνονται λόγω των ολιγόωρων διοριστηρίων. Οι εκπαιδευτικοί των ξένων γλωσσών προσλαμβάνονται και απολύονται νύχτα, από την πίσω πόρτα (βλ. περίπτωση Σταυρούλας).

Λόγω αυτού του μόνιμου εκβιαστικού καθεστώτος οι εκπαιδευτικοί των ξένων γλωσσών δεν απεργούν ποτέ. Το ίδιο και οι γυμναστές, για τους οποίους ισχύουν τα ίδια. Όταν γίνεται απεργία και απεργούν οι εκπαιδευτικοί των άλλων μαθημάτων, οι εκπαιδευτικοί των ξένων γλωσσών και της φυσικής αγωγής αναλαμβάνουν να καλύψουν τα κενά και να επιτρέψουν στο Σχολείο να λειτουργήσει.

Σε όλα αυτά μεγάλη ευθύνη έχουν, με δύο μόνο εξαιρέσεις, οι επικεφαλής των τμημάτων των ξένων γλωσσών, που διοικούν τα τμήματα τους με την ιδεολογική διαστρέβλωση: να βοηθήσουμε το Σχολείο, που κάνει τόσα πολλά για μας. Και συγχρόνως φροντίζουν να είναι με κάθε τρόπο ικανοποιημένοι οι γονείς, όχι μόνο βαθμολογικά, αλλά και στα αντιπαιδαγωγικά τους αιτήματα, ώστε να μην υπάρχουν διαρροές μαθητών από τη μία ξένη γλώσσα προς την άλλη και, αντίθετα, προσπαθούν πάντα να αυξηθεί ο αριθμός των τμημάτων τους, για να έχουν περισσότερες διδακτικές ώρες. Το Σχολείο, μέσα στα προσόντα των επικεφαλής, προσμετρά τη γλυκύτητα με την οποία ενδίδουν στις πιέσεις των γονέων ως προς τη βαθμολογία, τη μετακίνηση των παιδιών στα τμήματα που επιθυμούν και την προώθησή τους πρόωρα στις εξετάσεις για τα διπλώματα με αμφίβολη επιτυχία. Το Σχολείο αναγνωρίζει τις υπηρεσίες αυτές και ανταμείβει, γιατί θέλει ολόκληρο το Σχολείο να διοικείται με αυτόν τον τρόπο: χωρίς συνδικαλισμό, χωρίς απεργίες, με σκυφτό κεφάλι, χωρίς αντιρρήσεις και με ικανοποίηση όλων των αιτημάτων των γονέων. Για την υλοποίηση αυτού του στόχου πέρσι έγινε διευθύντρια του I.B. η πρώην επικεφαλής του τμήματος Γαλλικών και τώρα ανακοινώθηκε ότι διευθύντρια του Γυμνασίου θα γίνει η επικεφαλής του τμήματος Γερμανικών, η οποία έχει επιδείξει μεγάλη προθυμία στην εκτέλεση χαμαλοδουλειάς (ταξιθέτρια στις πρόβες της χορωδίας, μαθήματα Γερμανικών στη μαμά, στρούντελ κλπ.). Όταν ανακοινώθηκε η προαγωγή της, η μέλλουσα διευθύντρια του γυμνασίου απευθύνθηκε στους εκπαιδευτικούς του γυμνασίου και μου έπλεξε το εγκώμιο, θεωρώντας ότι με αυτό το κόλπο θα τους πάρει με το μέρος της, πράγμα που δείχνει ποια γνώμη έχει για την ευφυία τους.

Ωστόσο η απόφαση να γίνει διευθύντρια η συγκεκριμένη δεν ελήφθη τώρα, αλλά τουλάχιστον από το 2014. Όταν η διοίκηση του Σχολείου προσπάθησε τα Χριστούγεννα του 2014 να εμφανίσει τη δική μου απόλυση ως παραίτηση, το έκανε επειδή είχε έτοιμη τη διαδοχή με την υπεύθυνη του τμήματος Γερμανικών. Το Σχολείο έχει μακρά παράδοση να εμφανίζει απολύσεις και καθαιρέσεις ως παραιτήσεις και θεώρησε πως κι εγώ θα ενταχθώ σε αυτήν την παράδοση και θα πω ότι παραιτήθηκα, για να μην «ταπεινωθώ». Όταν όμως αρνήθηκα να υπογράψω την παραίτηση και αναγκάσθηκαν να με απολύσουν θυροκολλώντας την απόλυση, ακολούθησε η πολύμηνη επανάσταση εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων. Επωφελούμενη από το κλίμα η υποδιευθύντρια του γυμνασίου (συνεπικουρούμενη από τις θεραπαινίδες της) έσπευσε να προσφέρει στο Σχολείο γην και ύδωρ, για να γίνει η ίδια διευθύντρια. Το κατάφερε, ξέροντας πως σε άλλη περίπτωση δεν είχε καμιά πιθανότητα, γιατί η διοίκηση του Σχολείου δεν της είχε καμιά εκτίμηση. Νόμισε ότι με την προσφορά της να βγάλει το Σχολείο από τη δύσκολη θέση θα είχε ένα καλύτερο μέλλον. Διαψεύσθηκε, λες και δεν ήξερε ότι τα τριάκοντα αργύρια δεν διαρκούν ολόκληρη ζωή. Και πάλι καλά, που κράτησαν όσο κράτησαν.

Όσα για την άλλη, στο διπλανό δωμάτιο, που έχει κάνει τα πάντα για να γίνει η ίδια διευθύντρια, ποιος θα την παρηγορήσει; Δεν προσφέρεται ούτε η παραβολή των μωρών παρθένων.